Ziarno Słowa – ks. Wojciech Kardyś - 10 lipca 2020

XV i XVI NIEDZIELA ZWYKŁA

REKLAMA

XV NIEDZIELA ZWYKŁA
W jaki sposób w Biblii ukazywana jest praca rolnika?
Co oznacza ziarno wrzucone w ziemię?

Bywa, że praca rolnika ukazywana jest w dosłownym znaczeniu. Bóg kieruje światem przyrody, zsyłając deszcz, który nawadnia ziemię i zapewnia urodzaj. Daje w ten sposób „nasienie dla siewcy i chleb dla jedzącego” (Iz 55,10). Niekiedy On sam ukazywany jest jako rolnik. Psalmista zwraca się do Niego w słowach: „Nawiedziłeś i nawodniłeś ziemię (…) i tak uprawiłeś ziemię” (Ps 65,10). Zdarza się również, że obraz pracy rolnika i rosnącego zboża służy do zilustrowania jakiejś głębszej prawdy. Tak dzieje się w przypowieściach. Jedną z nich jest przypowieść o siewcy (por. Mt 13,1–9). Tytułowy bohater obficie sypał ziarno (na drogę, na grunt skalisty, między ciernie). Niestety, większość tego ziarna zmarnowała się. Jedynie to, które zostało wrzucone w żyzną glebę, przyniosło obfity plon. W dalszym fragmencie Ewangelii Jezus wyjaśnia uczniom znaczenie przypowieści (por. Mt 13,10–23). Okazuje się, że siewcą jest Bóg Ojciec lub Chrystus, ziarnem słowo Boże, a różne typy gleby oznaczają ludzkie serca. Sam proces od wrzucenia ziarna aż po żniwa służy czasami do ukazania nieustającego rozwoju wydarzeń zmierzających do określonego finału. Św. Paweł mógłby użyć takiego właśnie porównania (choć we fragmencie z Listu do Rzymian tego nie uczynił), by opisać przejście od „cierpień teraźniejszych” do „chwały, która ma się w nas objawić” (Rz 8,18). Tak jak ziarno przechodzi różne etapy, zanim z niego urośnie kłos, podobnie byt człowieka poprzez doczesność stopniowo zmierza ku życiu wiecznemu.

XVI NIEDZIELA ZWYKŁA
Jak się ma Boża sprawiedliwość do Bożego miłosierdzia?
Na czym polega łaskawość Pana?

Problem zarysowany w tytułowym pytaniu rozjaśnia nam dzisiejszy fragment Ewangelii, a konkretnie jedna z przypowieści – przypowieść o chwaście. Jezus przedstawia w niej historię człowieka, który posiał zboże na swym polu, a jego nieprzyjaciel dosiał na nim chwast. Słudzy gospodarza zaproponowali jego usunięcie, lecz pan nakazał: „Pozwólcie obojgu róść aż do żniwa” (Mt 13,30). Wówczas nastąpi oddzielenie od zboża zielska, które zostanie spalone. Historia ta odpowiada na pytanie o pochodzenie zła w świecie i na problem „milczenia” Boga, ale także ukazuje Bożą sprawiedliwość. Żniwa obrazują czas sądu, a ten okaże się surowy dla czyniących zło. Wiemy, że „Bóg jest sędzią sprawiedliwym, który za dobre wynagradza, a za złe karze”. Przekonuje nas o tym między innymi autor Księgi Mądrości (por. Mdr 12,13.16–19). Z drugiej jednak strony do czasu sądu człowiek może się nawrócić, naprawić zło i prosić Pana o przebaczenie. Apeluje wówczas do Bożego miłosierdzia. I może na nie liczyć, skoro Wszechmogący jest dobry, łaskawy, otwarty na prośby skruszonych grzeszników, nieskory do gniewu, łagodny wierny i pełen miłosierdzia (por. Ps 86,5.15). Należy się do Niego modlić, choćby tak, jak nas uczy psalmista: „Wejrzyj na mnie i zmiłuj się nade mną” (Ps 86,16). A jeśli ta modlitwa okazuje się trudna lub z naszej perspektywy wydaje się nieudana, możemy liczyć na pomoc Ducha Świętego. Św. Paweł przekonuje: „Gdy nie umiemy się modlić tak, jak trzeba, sam Duch przyczynia się za nami w błaganiach” (Rz 8,26).