Ziarno Słowa - ks. Wojciech Kardyś - 29 maja 2020

NIEDZIELA ZESŁANIA DUCHA ŚWIĘTEGO I UROCZYSTOŚĆ NAJŚWIĘTSZEJ TRÓJCY

REKLAMA

NIEDZIELA ZESŁANIA DUCHA ŚWIĘTEGO
Jak działa Duch Święty?
Co możemy przeczytać o Nim w Biblii?

W odpowiedzi na powyższe pytania ograniczymy się tylko do czytań, jakie pojawiają się w dzisiejszą uroczystość, zarówno podczas mszy wigilii, jak i mszy w dzień. W opowiadaniu o Zesłaniu Ducha Świętego czytamy, że apostołowie zaczęli mówić różnymi, nieznanymi sobie językami (por. Dz 2,4). Otrzymali dar jedności mowy, utracony kiedyś przez pychę ludzi wznoszących wieżę Babel, która sprawiła, że Bóg pomieszał im języki (por. Rdz 11,9). Zewnętrzną manifestacją obecności Ducha Świętego stały się w wieczerniku „jakby języki ognia” (Dz 2,3), a ogień towarzyszył nie raz objawieniu się Wszechmogącego (por. Wj 19,18). Z kart Starego Testamentu dowiadujemy się, że Duch daje życie (por. Ez 37,1–14) i kiedyś otrzymają go wszyscy ludzie (por. Jl 3,1–5). O spełnieniu tych proroctw przekonali się apostołowie w dniu Pięćdziesiątnicy. W chwilach niedomagań mogli liczyć na pomoc z niebios, jako że „Duch przychodzi z pomocą naszej słabości” (Rz 8,26). To jeszcze nie koniec darów, jakie gotów jest On nam ofiarować. Dodać możemy jeszcze, że Boży Duch jest źródłem jedności chrześcijan (1 Kor 12,3–13), staje się strumieniem wody żywej dla wierzących w Chrystusa (por. J 7,37–39), oczyszcza nas z grzechów (dar ich odpuszczania, dzięki mocy Ducha, otrzymali uczniowie od Jezusa; por. J 20,23). Warto odkrywać wielkość Trzeciej Osoby Trójcy Świętej i pod natchnieniem Ducha odczytać pojawiające się w Liturgii Słowa psalmy (odpowiednio: 33; 19; 107; 104), aby wraz z prorokiem Danielem błogosławić Najwyższego (por. Dn 3,52–56).

UROCZYSTOŚĆ NAJŚWIĘTSZEJ TRÓJCY
Jeden Bóg, ale trzy Osoby Boskie?
Jak Pismo Święte odkrywało tę niepojętą prawdę?

Bóg odkrywał tajemnicę dotyczącą formy swego istnienia stopniowo. Mojżeszowi objawił swoje przymioty (to, że jest „miłosierny i łagodny, nieskory do gniewu, bogaty w łaskę i wierność”; Wj 34,6), a więc swoją istotę, podał mu nawet imię („Jahwe”), ale nie mówił nic o swoim istnieniu, za wyjątkiem tego, że jest Bogiem jedynym i poza Nim nie ma innych bóstw. To Boże imię i majestat Wszechmogącego opiewał prorok Daniel (por. Dn 3,52–56), ale nie mógł sobie zdawać sprawy, że chwaląc jednego Boga, powinien oddawać cześć Trzem Osobom Boskim. Dopiero w Ewangelii Pan odkrył pełnię prawdy na ten temat. Z dzisiejszej perykopy dowiadujemy się, że obok Boga, którego my nazywamy Ojcem, jest też „Jednorodzony Syn Boży” (J 3,18). Mamy zatem już dwie Osoby Boskie. W innych tekstach pojawia się jeszcze Osoba Ducha Świętego, a w niektórych fragmentach (m.in. w scenie chrztu Jezusa czy w Jego ostatnich słowach przed wniebowstąpieniem) wprost wspomniana została cała Trójca Święta (choć akurat ten termin w Biblii się nie pojawia). Św. Paweł, rozważając Boże prawdy, wierzył w istnienie trzech Boskich Osób. W Ich imię pozdrawiał adresatów swoich listów. Do Koryntian napisał: „Łaska Pana Jezusa Chrystusa, miłość Boga i dar jedności w Duchu Świętym niech będą z wami wszystkimi” (2 Kor 13,13). Nie znaczy to, że Apostoł doskonale rozumiał, jak to jest możliwe, że czcząc jednego Boga, oddaje się hołd trzem Boskim Osobom. Tego i my nie pojmiemy, dlatego pozostanie to dla nas wielką tajemnicą wiary.