Liturgia słowa z soboty: Hbr 13, 15-17. 20-21; Ps 23 (22), 1b-3a. 3b-4. 5. 6 (R.: por. 1b); Por. J 10, 27; Mk 6, 30-34.
(Mk 6,30-34 – z Biblii Tysiąclecia)
30 Wtedy Apostołowie zebrali się u Jezusa i opowiedzieli Mu wszystko, co zdziałali i czego nauczali. 31 A On rzekł do nich: «Pójdźcie wy sami osobno na miejsce pustynne i wypocznijcie nieco!». Tak wielu bowiem przychodziło i odchodziło, że nawet na posiłek nie mieli czasu. 32 Odpłynęli więc łodzią na miejsce pustynne, osobno. 33 Lecz widziano ich odpływających. Wielu zauważyło to i zbiegli się tam pieszo ze wszystkich miast, a nawet ich uprzedzili.
34 Gdy Jezus wysiadł, ujrzał wielki tłum. Zlitował się nad nimi, byli bowiem jak owce nie mające pasterza. I zaczął ich nauczać.
Rozważanie:
Często słyszymy zapewnienie, że Jezus troszczy się o całego człowieka, tak o jego duszę jak i ciało. Dziś Ewangelia daje tego dowód.
Z jednej strony jest ukazana radość, jaką daje współpraca z Bogiem w dziele zbawienia. Radość ta powstaje nie tylko wówczas, gdy człowiek troszczy się o swoje zbawienie, ale też wtedy, gdy zabiega o nie dla innych. Włączeni w tę radość uczniowie nie zauważają nawet swego zmęczenia.
Z drugiej strony jest ukazana troska Jezusa nie tylko duchowe dobro uczniów, ale też o ich potrzeby cielesne. Dobra współpraca z Bogiem nie wyklucza bowiem troski o dobre funkcjonowanie organizmu ludzkiego.
Postępowanie Jezusa wobec uczniów daje świadectwo, że Bóg jest obecny z nami wtedy, gdy troszczymy się o sprawy Boże, ale też w chwilach naszego wypoczynku cielesnego. Jezus radzi uczniom, aby udali się na miejsce pozbawione zgiełku tego świata, aby zapomnieli o codziennych troskach. Sam im w tym towarzyszy. Nie opuszcza ich, chociaż nie zajmują się wprost budowaniem królestwa Bożego.
W tej perspektywie staje się lepiej zrozumiałe zaproszenie Jezusa przekazane przez św. Mateusza: „Przyjdźcie do Mnie wszyscy, którzy utrudzeni i obciążeni jesteście, a Ja was pokrzepię” (Mt 11,28). Tylko Bóg, który dał nam życie, i który obdarzył nas swoim posłannictwem, może, przy naszym współudziale, odrestaurować w pełni nasze siły, tak duchowe, jak i fizyczne.
Źródło: ks. Władysław Biedrzycki MSF, „Ewangelia w liturgii i życiu”, Pelplin 2011