Liturgia słowa z 4 stycznia: 1 J 3, 7-10; Ps 98 (97), 1bcde. 7-8. 9 (R.: por. 3cd); Hbr 1, 1-2a; J 1, 35-42.
(J 1,35-42 – z Biblii Tysiąclecia)
Świadectwo uczniów
35 Nazajutrz Jan znowu stał w tym miejscu wraz z dwoma swoimi uczniami 36 i gdy zobaczył przechodzącego Jezusa, rzekł: «Oto Baranek Boży». 37 Dwaj uczniowie usłyszeli, jak mówił, i poszli za Jezusem. 38 Jezus zaś odwróciwszy się i ujrzawszy, że oni idą za Nim, rzekł do nich: «Czego szukacie?» Oni powiedzieli do Niego: «Rabbi! – to znaczy: Nauczycielu – gdzie mieszkasz?» 39 Odpowiedział im: «Chodźcie, a zobaczycie». Poszli więc i zobaczyli, gdzie mieszka, i tego dnia pozostali u Niego. Było to około godziny dziesiątej. 40 Jednym z dwóch, którzy to usłyszeli od Jana i poszli za Nim, był Andrzej, brat Szymona Piotra. 41 Ten spotkał najpierw swego brata i rzekł do niego: «Znaleźliśmy Mesjasza» – to znaczy: Chrystusa. 42 I przyprowadził go do Jezusa. A Jezus wejrzawszy na niego rzekł: «Ty jesteś Szymon, syn Jana, ty będziesz nazywał się Kefas» – to znaczy: Piotr.
Rozważanie:
„Poszli więc i zobaczyli, gdzie mieszka. I pozostali już […] u Niego” (J 1,39). Na świadectwo Jana Chrzciciela jego uczniowie poszli do Jezusa i z Nim pozostali. To oni stali się pierwszymi uczniami Jezusa. Podjęcie decyzji przez nich było oparte na inicjatywie samego Jezusa wyrażonej słowami: „Pójdź za Mną” (J 1,43; zob. J 1,39). W Ewangelii Jana właśnie te słowa są pierwszymi, jakie Jezus wypowiedział i skierował do tych, którzy chcieli przyłączyć się do Niego. Zachowanie uczniów było oparte na podstawowym pragnieniu człowieka, które składnia do zwrócenia się do Boga.
Pierwsi uczniowie podejmują decyzję zgodną z ich przekonaniem, wspartym wiarygodnością życia Jezusa. Stwierdzenie Jana: „Poszli […] zobaczyli […] i zostali” (J 1,39) daje dokładny obraz tego.
Postawa pierwszych uczniów powinna być też naszą postawą. Przychodzimy do Jezusa, ponieważ wierzymy, że jest Synem Bożym. Dlatego jak św. Piotr powinniśmy wyznać: „Panie, do kogóż pójdziemy? Przecież Ty masz słowa życia wiecznego” (J 6,68).
Jezusowi możemy ofiarować tylko naszą wiarę, nic więcej. Obyśmy nigdy nie zachwiali się w niej, lecz z wytrwałością pierwszych uczniów wiernie szli za Jezusem.
Źródło: ks. Władysław Biedrzycki MSF, „Ewangelia w liturgii i życiu”, Pelplin 2011