Liturgia słowa z uroczystości 3 maja: Ap 11, 19a; 12, 1-6a. 10ab; Ps Jdt 13, 18bcde. 19-20a (R.: por. 15, 9e); Kol 1, 12-16; J 19, 27; J 19, 25-27.
(J 19, 25-27 – z Biblii Tysiąclecia)
Testament z krzyża
25 A obok krzyża Jezusowego stały: Matka Jego i siostra Matki Jego, Maria, żona Kleofasa, i Maria Magdalena. 26 Kiedy więc Jezus ujrzał Matkę i stojącego obok Niej ucznia, którego miłował, rzekł do Matki: «Niewiasto, oto syn Twój». 27 Następnie rzekł do ucznia: «Oto Matka twoja». I od tej godziny uczeń wziął Ją do siebie.
Rozważanie:
Dzień 3 maja to uroczystość nasza, polska. To dzień poświęcony całkowicie Matce Bożej, jako jedynej dziś Królowej narodu polskiego i głównej Patronce Polski. Od wieków Maryja obrała za swoją siedzibę Jasną Górę, i tam ustawiła tron, z którego nie rządzi jak królowa, lecz krząta się wśród przynależącego do Niej ludu, jak Matka wśród swych własnych dzieci. Troszczy się o wszystko, tak w odniesieniu do ciała, jak i do duszy. Świadczą o tym różne wota związane z chorobami ciała i konfesjonały, w których często zatwardziałe serca miękną i proszą o usunięcie z duszy śmiertelnych ran, zadanych grzechem.
Jasna Góra, sanktuarium Maryi, raczej prawdziwa stolica jedynej na ziemi Królowej narodu polskiego. Skąd przyszła i kiedy osiadła na jasnym wzgórzu pod Częstochową? Tak powstanie obrazu, jak i jego droga do polskie jest bardzo owiana różnymi legendami. Historia dokładna, poparta dokumentami, rozpoczyna się od Jasnej Góry. Na to wzgórze pod Częstochową Maryja przybyła w cudami słynącym obrazie w 1382 roku. Osiadła w małym kościółku pod wezwaniem NMP Dziewicy Wspomożycielki. Straż przy Niej została powierzona paulinom, sprowadzonym do Polski przez Władysława Opolczyka.
Od początku swego pobytu na Jasnej Górze Maryja ściągała licznych pątników. Rozgłos, jaki zyskał obraz, przyciągał nie tylko pobożnych i uczciwych ludzi, ale też rabusiów chętnych do wzbogacenia się cudzą własnością. Pierwszego napadu na kościółek i ograbienia obrazu dokonali 14 czerwca 1430 roku rabusie z Czech, Moraw i Śląska. Natomiast w 1466 roku na Jasną Górę napadło wojsko króla czeskiego. W tym czasie został zbudowany większy kościół w stylu gotyckim. Obraz Matki Bożej z powodu uszkodzeń, jakich doznał podczas napadów, musiał być poddany restauracji. Zaś w 1523 roku, w Krakowie, został dokładnie odnowiony.
Królowie polscy, Zygmunt III i Władysław IV, zadbali o to, aby Jasna Góra została otoczona murem obronnym. Prace rozpoczęto w 1621 roku. Było to opatrznościowe. W 1655 roku wojska szwedzkie wkroczyły na ziemię polską i w krótkim czasie zajęły prawie cały obszar ziem polskich. Wszystkie ważniejsze, obronne miasta poddawały się. Król Jan Kazimierz się skrył. 18 listopada 1655 roku trzytysięczna armia szwedzka rozpoczęła oblężenie Jasnej Góry. W jej murach było 170 żołnierzy, 20 szlachciców i 70 zakonników. Oblężenie trwało 40 dni. Dzięki heroicznej odwadze tej załogi, wojsko szwedzkie nie zdobyło twierdzy jasnogórskiej i zaprzestało oblężenia. Ta wieść szybko rozeszła się po całym kraju. Zachęcony tym naród odzyskał chęć do obrony. Wkrótce wojsko szwedzkie musiało opuścić teren ziem polskich i wrócić do swego kraju.
Król polski, Jan Kazimierz, wdzięczny Maryi za opiekę nad narodem 1 kwietnia 1656 roku w katedrze lwowskiej złożył śluby, w których ogłosił Maryję Patronką Królestwa Polskiego i Królową całego państwa. To ślubowanie jest ciągle wspominane przez wiernych, w różnych sytuacjach, w jakich się znajdują. Wspomnienie tamtych wydarzeń i świadomość opieki Maryi towarzyszyło Polakom nawet w trudnych czasach utraty niepodległości.
8 września 1717 roku, za zezwoleniem papieża Klemensa XI, odbyła się koronacja obrazu Matki Bożej na Jasnej Górze. W tej uroczystości uczestniczyło 200 tysięcy wiernych. 27 lipca 1920 roku, w obliczu najazdu bolszewickiego, zgromadzony na Jasnej Górze Episkopat Polski ponownie obrał Maryję na Królową Ojczyzny. Zwycięstwo nad armią bolszewicką, odniesione 15 sierpnia tegoż roku, określane jako „cud nad Wisłą”, przypisano wstawiennictwu Matki Bożej.
Po zakończeniu drugiej wojny światowej, we wrześniu 1946 roku, w obecności półmilionowej rzeszy wiernych, Prymas August Hlond poświęcił Polskę Niepokalanemu Sercu Maryi. 3 maja 1966 roku podczas uroczystości tysiąclecia Chrztu Polski, cały Episkopat złożył Akt oddania Polski w macierzyńską niewolę Maryi, Matki Kościoła, za wolność Kościoła Chrystusowego.
W dniu 4 czerwca 1979 roku przybył na Jasną Górę pierwszy w historii Kościoła papież z rodu Polaków, Jan Paweł II. W Akcie Zawierzenia oddał Jasnogórskiej Matce Kościół Powszechny i całą naszą Ojczyznę. Na jubileuszu 600-lecia obecności cudownego obrazu na Jasnej Górze, w 1982 roku, z powodu trudności robionych przez władzę komunistyczną, papież nie mógł być obecny. Przybył dopiero w czerwcu 1983 roku. Za swego pontyfikatu Jan Paweł II odwiedził Maryję w jasnogórskim obrazie sześciokrotnie. W 1987 roku, z okazji Ogólnopolskiego Kongresu Eucharystycznego, oraz w latach 1991, 1997 i 1999. (…) Papież był bardzo związany z Jasnogórską Matką Bożą. Wyznał to sam w czasie pierwszej podróży do Polski: „Sługa powołany z tej ziemi, wzięty od podnóża Jasnej Góry, gdzie nieraz stałem tam tak, jak wy tu stoicie, i klęczałem na gołej ziemi tak, jak wy tu nieraz godzinami klęczycie…”.
W tę uroczystość, tak drogą każdemu sercu polskiemu, jaką modlitwę mogę i powinienem wypowiedzieć? Jak opisać moją postawę wobec Maryi? Czy jest Ona dla mnie naprawdę Królową i Matką? Odpowiedź szczera należy do każdego z nas.
Źródło: ks. Władysław Biedrzycki MSF, „Ewangelia w liturgii i życiu”, Pelplin 2012