Liturgia słowa: Jr 28, 1-17; Ps 119 (118), 29 i 43. 79-80. 95 i 102 (R.: por. 68b); Mt 4, 4b; Mt 14, 13-21.
(Mt 14, 13-21 – z Biblii Tysiąclecia)
Pierwsze rozmnożenie chleba
13 Gdy Jezus to usłyszał, oddalił się stamtąd w łodzi na miejsce pustynne, osobno. Lecz tłumy zwiedziały się o tym i z miast poszły za Nim pieszo. 14 Gdy wysiadł, ujrzał wielki tłum. Zlitował się nad nimi i uzdrowił ich chorych.
15 A gdy nastał wieczór, przystąpili do Niego uczniowie i rzekli: «Miejsce to jest puste i pora już spóźniona. Każ więc rozejść się tłumom: niech idą do wsi i zakupią sobie żywności!» 16 Lecz Jezus im odpowiedział: «Nie potrzebują odchodzić; wy dajcie im jeść!» 17 Odpowiedzieli Mu: «Nie mamy tu nic prócz pięciu chlebów i dwóch ryb». 18 On rzekł: «Przynieście Mi je tutaj!» 19 Kazał tłumom usiąść na trawie, następnie wziąwszy pięć chlebów i dwie ryby, spojrzał w niebo, odmówił błogosławieństwo i połamawszy chleby dał je uczniom, uczniowie zaś tłumom. 20 Jedli wszyscy do sytości, i zebrano z tego, co pozostało, dwanaście pełnych koszy ułomków. 21 Tych zaś, którzy jedli, było około pięciu tysięcy mężczyzn, nie licząc kobiet i dzieci.
Rozważanie:
Wiadomość o śmierci Jana Chrzciciela musiała mocno dotknąć Jezusa i zasmucić Jego czułe serce. Prawdopodobnie dlatego właśnie zapragnął udać się w miejsce ustronne, aby w samotności przeżyć tę smutną, na nawet wręcz tragiczną wiadomość. Niestety, tłum odgadł Jego zamiar i miejsce, gdzie zamierzał się udać, i wyprzedziwszy Go, przybył tam pierwszy. Zapewne wiadomość o śmierci Jana przeżywali głęboko też ci wszyscy ludzie, który uważali go za proroka i darzyli wielkim szacunkiem (por. Mk 11,32). Może tłum szukał u Jezusa słów pokrzepienia i pociechy. Święty Mateusz robi bardzo znaczącą wzmiankę odnośnie do zachowania Jezusa: „Zlitował się nad nimi i uzdrowił ich chorych” (Mt 14,14). Sam przygnębiony, rozciąga swe współczucie na tłum. Możliwe, że wśród tłumu byli też uczniowie Jana. To on przecież skierował do Jezusa pierwszych uczniów, jak mówi św. Jan (por. J 1,37). Jezus w swym współczuciu wychodzi do ludzi w podwójny sposób: leczy ich chorych i karmi zgłodniałych.
To nakarmienie tłumu przez współczującego Jezusa jest uważane przez teologów za zapowiedź ustanowienia Eucharystii. Cały opis jednak zdaje się zapewniać, że jeżeli jesteśmy chorzy lub zgłodniali prawdy, możemy zawsze zwrócić się do Jezusa i być pewni, że On nas nigdy nie odeśle od siebie bez okazania nam pomocy.
Źródło: ks. Władysław Biedrzycki MSF, „Ewangelia w liturgii i życiu”, Pelplin 2011