Liturgia słowa: Dz 13, 26-33; Ps 2, 6-7. 8-9. 10-12a (R.: por. 7); J 14, 6; J 14, 1-6.
(J 14, 1-6 – z Biblii Tysiąclecia)
Do domu Ojca
14
1 Niech się nie trwoży serce wasze. Wierzycie w Boga? I we Mnie wierzcie! 2 W domu Ojca mego jest mieszkań wiele. Gdyby tak nie było, to bym wam powiedział. Idę przecież przygotować wam miejsce. 3 A gdy odejdę i przygotuję wam miejsce, przyjdę powtórnie i zabiorę was do siebie, abyście i wy byli tam, gdzie Ja jestem. 4 Znacie drogę, dokąd Ja idę». 5 Odezwał się do Niego Tomasz: «Panie, nie wiemy, dokąd idziesz. Jak więc możemy znać drogę?» 6 Odpowiedział mu Jezus: «Ja jestem drogą i prawdą, i życiem. Nikt nie przychodzi do Ojca inaczej jak tylko przeze Mnie.
Rozważanie:
Wspaniała jest dziś Ewangelia! W niej Jezus ukazuje prawdę o swym posłannictwie i swym powrocie do Ojca, ale też i o swej trosce o uczniów. Słowa pożegnania zasmuciły uczniów i zatrwożyły ich. Jezus zachęca ich do zaufania Mu. Odchodzi, to prawda, ale powróci i wtedy uczniowie jeszcze bardziej się rozradują. Odejście bowiem Jezusa służy przygotowaniu dla nich miejsc w niebie.
Przebywając z Jezusem, uczniowie poznali dobrze troskę, jaką On ich otaczał. Wszystko, co czynił, było przepełnione troską o ich radość i o życie szczęśliwe już tu, na ziemi. Bazując na tym doświadczeniu, powinni więc wierzyć słowom Jezusa, a także mieć pewność, że tę troskę zachowa też i po odejściu.
Ludzka chwiejna wiara jest często powodem niepewności. Tak też było u uczniów Jezusa. Ta niepewność zostaje wypowiedziana przez Tomasza: „Nie wiemy dokąd idziesz”. W odpowiedzi Jezus zapewnia, że wszystko poznają, jeśli dobrze wpatrzą się w Jego osobę i dzieła. Drogą dla każdego, kto dąży do osiągnięcia swego ostatecznego celu, jest ziemskie życie Jezusa. Prawdą – Jego nauka przekazana w Ewangelii. Życie natomiast otrzymuje się przez śmierć i zmartwychwstanie Jezusa. Czy moja wiara jest oparta o to zapewnienie?
Źródło: ks. Władysław Biedrzycki MSF, „Ewangelia w liturgii i życiu”, Pelplin 2011