Liturgia słowa: 1 Kor 6, 1-11; Ps 149, 1b-2. 3-4. 5-6a i 9b (R.: por. 4a); Por. J 15, 16; Łk 6, 12-19.
(Łk 6, 12-19 – z Biblii Tysiąclecia)
W TOKU PEŁNEJ DZIAŁALNOŚCI
Wybór Dwunastu
12 W tym czasie Jezus wyszedł na górę, aby się modlić, i całą noc spędził na modlitwie do Boga. 13 Z nastaniem dnia przywołał swoich uczniów i wybrał spośród nich dwunastu, których też nazwał apostołami: 14 Szymona, którego nazwał Piotrem; i brata jego, Andrzeja; Jakuba i Jana; Filipa i Bartłomieja; 15 Mateusza i Tomasza; Jakuba, syna Alfeusza, i Szymona z przydomkiem Gorliwy; 16 Judę, syna Jakuba, i Judasza Iskariotę, który stał się zdrajcą.
Napływ ludu
17 Zeszedł z nimi na dół i zatrzymał się na równinie. Był tam duży poczet Jego uczniów i wielkie mnóstwo ludu z całej Judei i Jerozolimy oraz z wybrzeża Tyru i Sydonu; 18 przyszli oni, aby Go słuchać i znaleźć uzdrowienie ze swych chorób. Także i ci, których dręczyły duchy nieczyste, doznawali uzdrowienia. 19 A cały tłum starał się Go dotknąć, ponieważ moc wychodziła od Niego i uzdrawiała wszystkich.
Rozważanie:
Jezus miał świadomość zbliżającej się śmierci. Był też świadomy tego, że po Jego odejściu do Ojca będą potrzebni wierni i oddani uczniowie, którzy nadal będą głosić Ewangelię i kierować Ludem Bożym zgromadzonym w Jego Kościele. Dlatego spośród wielu uczniów wybiera Dwunastu, których nazywa apostołami, to jest „posłanymi”. Święty Łukasz opisuje wybór bezpośrednio przed pouczeniem Jezusa skierowanym do tłumu. W ten sposób nadaje opisowi charakter oficjalnego pouczenia skierowanego do całego Kościoła zgromadzonego już pod przewodnictwem apostołów.
Ważność wyboru Dwunastu podkreśla wzmianka, że Jezus „całą noc spędził na modlitwie do Boga” (Łk 6,12). Zanim podejmie ważną decyzję, uda się na rozmowę z Ojcem. Wybór Dwunastu nie jest więc tylko decyzją Jezusa, ale decyzję podjętą wspólnie z Ojcem.
W swoim nauczaniu Jezus często tłumaczył, że uczniowie we wszystkim mają starać się pełnić wolę Bożą, tak jak On przyszedł, by pełnić wolę Ojca. W modlitwie Ojcze nasz umieścił prośbę, zgodnie z którą uczniowie mają uzależniać spełnienie swych próśb całkowicie od woli Bożej; „Niech Twoja wola spełnia się” (Mt 6,10).
Czy ja naśladuję Jezusa w mym życiu? Czy ważniejsze decyzję podejmuję tylko po rozmowie z Bogiem?
Źródło: ks. Władysław Biedrzycki MSF, „Ewangelia w liturgii i życiu”, Pelplin 2012