Zaproszenie do życia w pełni – ks. Arkadiusz Pałys

Powołanie jest tajemnicą miłości między Bogiem a człowiekiem, który odpowiada na Boże wezwanie w sposób całkowicie wolny. Powołanie do kapłaństwa jest tajemnicą zrodzoną z łaski Bożej, która dotyka duszy człowieka. Duch Święty prowadzi go do konkretnych zadań w Kościele. Odnajdując swoje miejsce w Kościele, człowiek odkrywa, że otrzymał zaproszenie do życia w pełni.

REKLAMA

Św. Jan Paweł II w książce pt. „Dar i tajemnica” pisał: „Każde powołanie kapłańskie w swej najgłębszej warstwie jest wielką tajemnicą, jest darem, który nieskończenie przerasta człowieka. Każdy z nas, kapłanów, doświadcza tego bardzo wyraźnie w całym swoim życiu. Wobec wielkości tego daru czujemy, jak bardzo do niego nie dorastamy”. Powołanie, które Bóg kieruje do człowieka, jest czymś wielkim. To Jezus zaprasza do bycia blisko Niego, do współpracy z nim w kapłaństwie. Jak czytamy w Ewangelii św. Marka: „Potem wyszedł na górę i przywołał do siebie tych, których sam chciał, a oni przyszli do Niego” (Mk 3,13).  W tym powołaniu nie ma presji – Jezus, powołując z miłością, daje człowiekowi pełną wolność.

Proces powoływania uczniów trwa. Słowa Jezusa wypowiedziane do uczniów nad Jeziorem Genezaret „Pójdźcie za Mną, a sprawię, że się staniecie rybakami ludzi” (Mk 1,17), są cały czas aktualne. Przyjęcie zaproszenia od Jezusa do kapłaństwa to decyzja zostawienia wszystkich dotychczasowych spraw i rozpoczęcia nowego etapu życia.

Dwóch nowych prezbiterów

Wszystko to staje się udziałem ks. Karola Sosnowskiego i ks. Arkadiusza Pałysa, którzy 25 maja br. przyjęli święcenia prezbiteratu. Ks. Karol Sosnowski pochodzi z parafii pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Koronowie; jest to dwudzieste drugie powołanie po wojnie. Na obrazku prymicyjnym ks. neoprezbiter zapisał słowa: „Jezus wiedział, że nadeszła godzina Jego przejścia z tego świata do Ojca. A ponieważ umiłował swoich, którzy mieli pozostać na świecie, tę miłość okazał im aż do końca” (J 13,1). Ks. Arkadiusz Pałys pochodzi z parafii pw. Jezusa Chrystusa Króla Wszechświata w Tczewie; jest to drugie powołanie od utworzenia parafii. Na obrazku prymicyjnym zapisał słowa: „Zróbcie wszystko, cokolwiek wam powie” (J 2, 5).

W czasie obrzędu biskup diecezjalny Ryszard Kasyna w modlitwie święceń odmawiał następujące słowa nad kandydatami do stanu prezbiteratu: „Niech będą godnymi współpracownikami biskupów, aby przez ich przepowiadanie i dzięki łasce Ducha Świętego słowa Ewangelii przyniosły obfity owoc w ludzkich sercach i dotarły aż na krańce ziemi”.

Pelpliński Wieczernik

Przyjęcie sakramentu święceń w stopniu prezbiteratu jest zwieńczeniem sześcioletniej formacji podstawowej w seminarium w Pelplinie. Papież Franciszek powiedział kiedyś do seminarzystów: „Seminarium stanowi dla nas czas na odkrywanie prawdy o samych sobie”. Przekraczając próg seminarium duchownego, wchodzimy w czas i przestrzeń do zmierzania się ze swoimi słabościami, rozeznajemy swoje powołanie, badamy, czy to rzeczywiście Pan powołuje nas do kapłaństwa. W seminarium nabieramy zapału do bycia blisko Jezusa, aby tym zapałem przyciągać innych do bliskości z Bogiem.

Sześć lat temu przekroczyliśmy próg pelplińskiego seminarium, aby rozpocząć formację do kapłaństwa. Początkowo było nas więcej, jednakże czas weryfikuje wiele spraw w naszym życiu. Od razu zajęliśmy się studiowaniem filozofii i teologii, co zostało zwieńczone egzaminem magisterskim na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu. Formacja ku kapłaństwu to także uczestniczenie w wielu wydarzeniach duszpasterskich i dbanie o rozwój duchowy. W czasie naszej formacji miały miejsce ważne wydarzenia, które przygotowywały nas do przyjęcia święceń kapłańskich. Były to m.in. obłóczyny (przyjęcie stroju duchownego), posługi lektoratu i akolitatu, obrzęd Admissio – kiedy to wyraziliśmy gotowość do służby Chrystusowi, i święcenia w stopniu diakonatu, które przyjęliśmy 24 czerwca 2023 roku z rąk biskupa pomocniczego Arkadiusz Okroja w pelplińskiej katedrze. Jako diakoni pełniliśmy posługi duszpasterskie w parafiach naszej diecezji, a konkretnie w Chojnicach, Tczewie, Kościerzynie.

„To, co dawne, minęło, a oto wszystko stało się nowe” (2 Kor 5,17–19). Święcenia kapłańskie kończą czas formacji w seminarium. Następuje początek nowej drogi, którą zaplanował nam On – Dobry Pasterz. Jako prezbiterzy mamy być bezpośrednimi współpracownikami biskupa w głoszeniu słowa Bożego i udzielaniu sakramentów, aby mówić, jak wielka jest Boża miłość do ludzi.

Każdy człowiek potrzebuje modlitwy, w sposób szczególny potrzebują jej też kapłani. My modlimy się za was, a wy módlcie się za nas. Abyśmy jak najlepiej wypełniali swoje powołanie i nigdy nie stracili z oczu Chrystusa, abyśmy byli celebransami, a nie celebrytami.

ks. Arkadiusz Pałys

„Pielgrzym” [26 maja i 2 czerwca 2024 R. XXXV Nr 11 (900)], str. 18-19.

Dwutygodnik „Pielgrzym” w wersji papierowej oraz elektronicznej (PDF) można zakupić w księgarni internetowej Wydawnictwa Bernardinum.

Udostępnij ten artykuł:

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *