W pierwszych wiekach chrześcijanie zbierający się na wspólną modlitwę czytali fragmenty z Biblii, zarówno ze Starego Testamentu, jak i pisma Nowego Testamentu. Zaznaczano na marginesie Biblii fragmenty (ich początek i koniec), które wybierano przy pewnych szczególnych okazjach (np. świąt wielkanocnych). Z biegiem czasu zaczęły powstawać wykazy czytań przeznaczonych na konkretne święto; zaczęły się one pojawiać od V wieku, a później przerodziły się w księgi z tymi wybranymi fragmentami. Księgi te zwano lekcjonarzami od łacińskiego słowa „lectio” – czytanie.
Po Soborze Watykańskim II w Kościele Katolickim stworzono „Ordo lectionum Missae”, czyli oficjalny wybór czytań Pisma Świętego przeznaczony do Mszy świętej.
Powstały dwie odrębne części lekcjonarza: cykl na niedziele i święta oraz cykl na dni powszednie. Obydwie te części pozostają od siebie niezależne.
Cykl na dni powszednie obejmuje okres dwóch lat: tzw. Rok I – czytania na lata nieparzyste i Rok II – czytania na lata parzyste, i składa się zawsze z dwóch czytań: pierwsze czytanie ze Starego Testamentu lub z Nowego (z wyłączeniem Ewangelii), a drugie czytanie to fragment z Ewangelii. Odczytywane są fragmenty z poszczególnych ksiąg Pisma Świętego z zachowaniem ich kolejności następowania po sobie.
Cykl na niedziele i święta obejmuje okres trzech lat. Są to tak zwane: Rok A, Rok B i Rok C. Tutaj liturgia słowa składa się z trzech czytań: pierwsze ze Starego Testamentu, drugie z Nowego Testamentu (z wyłączeniem Ewangelii) i czytanie z Ewangelii. Zasadą, jaką kierowano się przy wyborze tych trzech czytań, było zharmonizowanie ich treści, czyli aby fragmenty pierwszego i drugiego czytania wiązały się co do treści z Ewangelią i aby ta treść dostosowana była do danego święta. Ponadto, w Roku A w niedziele okresu zwykłego odczytywane są fragmenty z Ewangelii według św. Mateusza, w Roku B z Ewangelii według św. Marka, a w Roku C z Ewangelii według św. Łukasza.
W Okresie Wielkanocnym czyta się Dzieje Apostolskie, co najlepiej ukazuje, że całe życie Kościoła wzięło początek z misterium paschalnego. W końcowych tygodniach Wielkiego Postu i w Okresie Wielkanocnym czyta się Ewangelię św. Jana. Czytanie Izajasza tradycja związała z okresem Adwentu.
Ks. Dariusz Drążek
„Pielgrzym” 2009/2010 nr 26 (524), s. 5
Dziękuj, od ponad miesiąca czytam w kościele nikt mnie nie wprowadzał w szczegóły a dziś źle mi zaznaczono stronę i pierwsze czytanie przeczytałam podobno z roku Na II już dobrze czy popełniłam duży błąd. Jeszcze nie umie szukać tych czytań i czym mam się kierować na przyszłość do tej pory księża otwierali mi na danej stronie a może bym mogła sprawdzić sama czy dobre czytanie mi wybrano, pozdrawiam
Korekta do poprzedniej treści,, dziś przeczytałam I czytanie z roku …