Chociaż liturgia chrześcijańska nie ogranicza się jedynie do sprawowania sakramentów, to jednak zajmują one w niej bardzo ważne miejsce. Dają już na ziemi możliwość udziału w życiu Bożym i udzielają łaski, która do zbawienia jest koniecznie potrzebna.
Wszystkie sakramenty zostały ustanowione przez Chrystusa i obejmują wszystkie etapy i wszystkie ważne momenty w życiu chrześcijanina (KKK 1210). Katechizm stwierdza, że podobnie jak w życiu naturalnym (biologicznym) możemy wskazać na pewne przełomowe etapy, tak jest i w życiu duchowym. Sakramenty sprawiają narodzenie i rozwój chrześcijańskiego życia wiary (chrzest, bierzmowanie i Eucharystia), uzdrawiają i umacniają wiarę (sakrament pokuty i pojednania, namaszczenie chorych) oraz udzielają daru posłania, czyli specjalnej misji (kapłaństwo i małżeństwo). Eucharystia, zajmuje centralne miejsce i jest nazwana „sakramentem sakramentów”, ponieważ wszystkie inne sakramenty są skierowane do niej jak do swego celu.
Trzy pierwsze sakramenty, nazwane sakramentami inicjacji chrześcijańskiej, są fundamentami całego życia chrześcijańskiego. Dlatego też przyjmując pozostałe sakramenty, często należy wcześniej przedstawić dokument potwierdzający przyjęty chrzest. Katechizm bardzo mocno podkreśla jedność tych sakramentów i wymienia je w innej (tradycyjnej) kolejności, bo zwykle po chrzcie przyjmujemy Eucharystię, a nie bierzmowanie. Tradycyjna kolejność uświadamia nam, że chrzest udziela życia Bożego, bierzmowanie przez dar Ducha Świętego je umacnia, a w Eucharystii otrzymujemy pokarm życia wiecznego. Eucharystia wieńczy i dopełnia całe wtajemniczenie, a ponieważ Komunię św. przyjmujemy przez całe życie – aż do ostatniej, czyli wiatyku, dlatego wtajemniczenie chrześcijańskie kończy się dopiero w chwili śmierci, gdy przechodzimy do pełnego życia w Bogu.
ks. Andrzej Megger
„Pielgrzym” 2017, nr 11 (717), s. 9
