Czym była Wysoka Rada, która skazała Jezusa na śmierć?
Sanhedryn (gr. synedrion) to żydowska Wysoka Rada składająca się z siedemdziesięciu członków pod przewodnictwem arcykapłana. Swą liczbą nawiązuje do najbliższej rady Mojżesza, w skład której wchodziło siedemdziesięciu starszych (por. Lb 11,16). W rzeczywistości swymi korzeniami sięga czasów po powrocie z wygnania babilońskiego. W epoce, w której nie było monarchy, miała duży wpływ na sprawowanie władzy w Izraelu. W czasach Jezusa Sanhedryn stanowił najwyższy trybunał sądowniczy. Mógł sądzić wszystkie sprawy, lecz wyroki śmierci musiały być zatwierdzone przez władze rzymskie. W skład Wysokiej Rady wchodzili przede wszystkim saduceusze. Konkretnie wymienia się następujące grupy: arcykapłani (ci, którzy wcześniej pełnili urząd najwyższego kapłana oraz przedstawiciele dwudziestu czterech klas kapłańskich), starsi (patrycjat świecki) i uczeni w Piśmie (reprezentujący faryzeuszy). Na kartach Ewangelii te właśnie grupy ukazanie są jako oponenci Jezusa. Św. Mateusz zanotował: „Arcykapłani oraz cała Wysoka Rada szukali fałszywych świadectw, aby obciążyć Jezusa i skazać Go w ten sposób na śmierć” (Mt 26,59; por. Mk 14,55; Łk 22,66; J 11,47). Dopięli swego i schwytawszy Pana, przesłuchiwali Go. Członkowie Sanhedrynu zwykle obradowali w pobliżu świątyni w miejscu zwanym Xystos, lecz w przypadku procesu Mesjasza zebrali się w pałacu arcykapłana. Nie powinni byli spotykać się w nocy, ale i tę zasadę złamali. Rano wydali wyrok skazujący Jezusa na śmierć, na co musieli uzyskać zgodę Piłata.
„Pielgrzym” [2 i 9 kwietnia 2023 R. XXXIV Nr 7 (870)], str. 7
Dwutygodnik „Pielgrzym” w wersji papierowej oraz elektronicznej (PDF) można zakupić w księgarni internetowej Wydawnictwa Bernardinum.