Podczas chrztu Jezusa objawił się ludziom Trójjedyny Bóg.
Chrystus (Syn Boży) otrzymał chrzest z rąk Jana w rzece Jordan. Kiedy wychodził z wody, ukazał się nad Nim Duch Święty, który przybrał zewnętrzną postać gołębicy. Następnie Bóg Ojciec przekonał słuchaczy, że Jezus jest Jego umiłowanym Synem (por. Mt 3,16–17). Tak oto wszystkie trzy Osoby Boskie stały się bohaterami epizodu, który uznajemy za początek publicznej działalności Mesjasza. Prawdę tę kilka wieków wcześniej wyraził już Izajasz, choć jeszcze nie znał tajemnicy Trójcy Świętej. Prorok przywołał słowa Boga (czczonego przez Izraelitów jako Jahwe, przez nas nazywanego Ojcem): „Oto mój Sługa, którego podtrzymuję, Wybrany mój, w którym mam upodobanie” (Iz 42,1). W ten sposób przedstawił postać Mesjasza – Jezusa (choć Jego imię nie pojawia się w proroctwie), na którym miał spocząć Boży Duch (por. Iz 42,1). Z kolei św. Piotr, w mowie przytoczonej przez św. Łukasza w Dziejach Apostolskich, wspominał chrzest Jezusa z Nazaretu namaszczonego przez Boga (Ojca) Duchem Świętym (por. Dz 10,38). Apostoł wymienił trzy Boskie Osoby. A później sam Chrystus przed wstąpieniem do nieba polecił uczniom, aby szli na cały świat i udzielali chrztu „w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego” (Mt 28,19). Tak jak kiedyś Izraelici doświadczając majestatu Wszechmogącego, wołali w świątyni głośno „Chwała” (Ps 29,9), tak dzisiaj my wychwalajmy Trójjedynego Boga, powtarzając słowa znanej modlitwy: „Chwała Ojcu i Synowi, i Duchowi Świętemu, jak była na początku, teraz i zawsze i na wieki wieków. Amen”.
„Pielgrzym” 2017, nr 1 (707), s. 7