Praktyczne formy wypełniania chrześcijańskiego obowiązku towarzyszenia uchodźcom i migrantom w Polsce były głównym tematem obrad Rady Konferencji Episkopatu Polski ds. Migracji, Turystyki i Pielgrzymek, która spotkała się 8 maja br. w Warszawie.
„Zjawisk związanych z migracjami, również przymusowymi, nie można już traktować jako przejściowych anomalii, lecz trzeba postrzegać jako jedne z kluczowych wyzwań współczesności. Dla chrześcijan oznacza to przynaglenie do podejmowania konkretnych działań wspierających przybyszów i budowania w swoich środowiskach potrzebnej kultury spotkania. Jej wyrazem jest także aktywny sprzeciw wobec wszelkich działań, mających na celu wykorzystywanie cudzoziemców oraz ich krzywdzące stygmatyzowanie” – czytamy w komunikacie po spotkaniu Rady.
Odnosząc się do Deklaracji Dykasterii Nauki Wiary „Dignitas infinita”, członkowie Rady „apelują o humanitarne traktowanie osób”, które znajdują się na granicy polsko-białoruskiej. „Życie i godność każdej osoby muszą być absolutnym priorytetem w działaniach gwarantujących obronę granic i bezpieczeństwo państwa” – podaje komunikat.
Podczas spotkania Rady szczególnej uwadze poddano coraz częściej pojawiające się informacje o niesprawiedliwym traktowaniu czy wręcz wyzysku obcokrajowców w Polsce. „Za niedopuszczalne należy uznać naruszanie praw pracowniczych migrantów. Właściwe instytucje państwowe powinny sprawować stosowny nadzór nad miejscami i warunkami zatrudnienia cudzoziemców, aby pracodawcy zapewniali im godziwe warunki pracy” – czytamy w komunikacie.
„Po raz kolejny należy przestrzegać środowiska społeczne i polityczne przed rozbudzaniem antymigracyjnych i antyuchodźczych nastrojów, opartych często o półprawdy czy zwykłe kłamstwa. Budowanie poparcia politycznego za pomocą takich praktyk musi się spotkać z kategorycznym potępieniem” – piszą członkowie Rady w komunikacie.
BP KEP
Fot. BP KEP
Publikujemy pełny tekst komunikatu:
Rada KEP ds. Migracji, Turystyki i Pielgrzymek miała 8 maja br. w Warszawie swoje kolejne robocze spotkanie, poświęcone głównie praktycznym formom wypełniania chrześcijańskiego obowiązku towarzyszenia uchodźcom i migrantom w Polsce. W podsumowaniu spotkania zwrócono uwagę na kilka spraw.
Zjawisk związanych z migracjami, również przymusowymi, nie można już traktować jako przejściowych anomalii, lecz trzeba postrzegać jako jedne z kluczowych wyzwań współczesności. Dla chrześcijan oznacza to przynaglenie do podejmowania konkretnych działań wspierających przybyszów i budowania w swoich środowiskach potrzebnej kultury spotkania. Jej wyrazem jest także aktywny sprzeciw wobec wszelkich działań, mających na celu wykorzystywanie cudzoziemców oraz ich krzywdzące stygmatyzowanie.
Godnymi uznania są ludzie, którzy wrażliwi na potrzeby uchodźców i migrantów na różne sposoby angażują się w niesienie im pomocy i wsparcia, również służąc duszpasterską posługą. Ten praktyczny wymiar miłości bliźniego, znajdujący swój wyraz zarówno w reakcji na dramat uciekinierów wojennych z Ukrainy, jak i w pomocy niesionej na granicy polsko-białoruskiej, stanowi świadectwo autentycznie chrześcijańskiej postawy.
W ogłoszonej niedawno Deklaracji „Dignitas infinita” Stolica Apostolska kieruje naszą uwagę na niezbywalną godność każdego migranta. Zdając sobie sprawę ze skomplikowanej i trudnej sytuacji na granicy polsko-białoruskiej, członkowie Rady apelują o humanitarne traktowanie osób, które znajdują się na tym terenie. Życie i godność każdej osoby muszą być absolutnym priorytetem w działaniach gwarantujących obronę granic i bezpieczeństwo państwa.
Jan Paweł II w adhortacji „Ecclesia in Europa” pisał: „Każdy musi przyczyniać się do rozwoju dojrzałej kultury otwartości, która ma na uwadze jednakową godność każdej osoby i należytą solidarność z najsłabszymi, domaga się uznania podstawowych praw każdego migranta”. Po raz kolejny należy przestrzegać środowiska społeczne i polityczne przed rozbudzaniem antymigracyjnych i antyuchodźczych nastrojów, opartych często o półprawdy czy zwykłe kłamstwa. Budowanie poparcia politycznego za pomocą takich praktyk musi się spotkać z kategorycznym potępieniem.
Szczególnej uwadze poddano w trakcie spotkania coraz częściej pojawiające się informacje o niesprawiedliwym traktowaniu, wręcz wyzysku obcokrajowców w Polsce. Za niedopuszczalne należy uznać naruszanie praw pracowniczych migrantów. Właściwe instytucje państwowe powinny sprawować stosowny nadzór nad miejscami i warunkami zatrudnienia cudzoziemców, aby pracodawcy zapewniali im godziwe warunki pracy.
W spotkaniu przypomniano główne założenia nauki Kościoła o opiece nad migrantami i uchodźcami, które można znaleźć m.in. w nauczaniu papieża Franciszka: „Migranci są naszymi braćmi i siostrami poszukującymi lepszego życia, z dala od ubóstwa, głodu, wyzysku i niesłusznego podziału zasobów naszej planety, które powinny być rozdzielone równo między wszystkich ludzi” (Orędzie na Światowy Dzień Migranta i Uchodźcy, 2016). Inspiruje to wszystkich wiernych do rozbudzania w sobie poczucia odpowiedzialności za codzienność przybyszów, w staraniach się na miarę posiadanych zasobów i umiejętności, w ramach wspólnot parafialnych czy innych organizacji, wychodzeniu im na spotkanie – zaproszeniu, wsłuchiwaniu się w potrzeby, propozycjach różnych form wsparcia. W taki sposób możemy razem budować wspólnotę – zróżnicowaną, lecz przesiąkniętą Duchem Pięćdziesiątnicy, który „z wszystkich narodów czyni nowy lud, którego celem jest Królestwo, udziałem wolność synów Bożych, a prawem przykazanie miłości” (Jan Paweł II, Orędzie na Światowy Dzień Migranta i Uchodźcy 1992).
Z zadowoleniem Rada przyjęła informacje o rosnącej liczbie miejsc w Polsce, gdzie odprawiane są regularne liturgie eucharystyczne i sprawowane inne sakramenty w różnych językach. Gromadzą one wiernych z kilkudziesięciu krajów świata i są ważnym krokiem w niezbędnym procesie integracji.
Rada KEP ds. Migracji, Turystyki i Pielgrzymek
8 maja 2024 r.
Źródło: https://episkopat.pl/w-warszawie-obradowala-rada-kep-ds-migracji-turystyki-i-pielgrzymek/
