„Pewna młoda kobieta pozostawiła swojej matce taki liścik: – Gdy myślałaś, że ja tego nie widzę, powiesiłaś mój pierwszy rysunek na lodówce, a ja zapragnęłam malować…”.
„Gdy myślałaś, że ja tego nie widzę, nakarmiłaś kota – włóczęgę – i wtedy zrozumiałam, że dobrze jest troszczyć się o zwierzęta.
Gdy myślałaś, że ja tego nie widzę, przygotowałaś specjalnie dla mnie tort urodzinowy i zrozumiałam,
że niewielkie rzeczy mogą być wyjątkowe.
Gdy myślałaś, że ja tego nie widzę, modliłaś się, a ja zaczęłam wierzyć w istnienie Boga, z którym można zawsze rozmawiać.
Gdy myślałaś, że ja tego nie widzę, pocałowałaś mnie na dobranoc i zrozumiałam, że mnie kochasz.
Gdy myślałaś, że ja tego nie widzę, widziałam łzy, które spływały z Twoich oczu, i nauczyłam się, że czasem źle się dzieje, ale płacz pomaga.
Gdy myślałaś, że ja tego nie widzę, uśmiechałaś się, a ja miałam chęć być uprzejma jak ty.
Gdy myślałaś, że ja tego nie widzę, martwiłaś się o mnie i miałam chęć być sobą.
Gdy myślałaś, że ja tego nie widzę, patrzyłam – i miałam ochotę dziękować ci za wszystkie rzeczy, które robiłaś, gdy myślałaś, że ja nie mogłam widzieć”.
* * *
Myślisz, że On nie widzi… A Bóg mógłby dzisiaj wysłać do ciebie taki liścik:
– Gdy nie zastanawiałaś się nad tym, czy Ja to widzę, powiesiłaś pierwszy rysunek twego dziecka na lodówce. Byłem ci wdzięczny, że potrafisz je docenić.
Gdy nie zastanawiałeś się nad tym, czy Ja to widzę, nakarmiłeś kota – włóczęgę. Wtedy ucieszyłem się, że troszczysz się o zwierzęta.
Gdy nie zastanawiałaś się nad tym, czy Ja to widzę, przygotowałaś specjalnie dla swej sąsiadki tort urodzinowy. Jak to dobrze, że nawet niewielkie rzeczy są dla ciebie wyjątkowe!
Gdy myślałeś, że Ja tego nie widzę, modliłeś się. Szkoda, że nie wiesz, iż dla Mnie rozmowa z tobą jest wielką radością.
Gdy myślałaś, że Ja tego nie widzę, pocałowałaś swego męża na dobranoc. Wiedziałem, że bardzo go kochasz.
Gdy myślałeś, że Ja tego nie widzę, widziałem łzy, które spływały z twoich oczu… Ucieszyłem się, że potrafisz uznać swoją słabość…
Gdy myślałaś, że Ja tego nie widzę, uśmiechałaś się, a ja uśmiechałem się razem z tobą.
Gdy myślałeś, że Ja tego nie widzę, martwiłeś się o swą żonę. Byłem dumny, że jesteś dla niej oparciem.
Gdy nie zastanawiałeś się nad tym, czy widzę, co robisz… Gdy myślałeś, że Ja tego nie widzę – patrzyłem. I dziękuję ci za wszystkie rzeczy, które robiłeś, nie myśląc, czy Ja to widzę. Sprawiłeś Mi nimi tyle radości…
* * *
Ojciec twój, który widzi w ukryciu, odda tobie… (Mt 6,4)
PS Cytat pochodzi z książki B. Ferrero 365 krótkich opowiadań dla ducha, Warszawa 2009.
Anna Maria Kolberg OV
„Pielgrzym” 2017, nr 6 (712), s. 30
