„Dla polskiego ruchu oporu charakterystyczne są dwa zjawiska: konspiracja i powstanie (…). Konspiracja obejmuje wszystkie dziedziny życia państwowego i narodowego, od nielegalnego aparatu państwowego do niepozornej podziemnej akcji” – pisał o Polskim Państwie Podziemnym niemiecki oficer Reinhard Gehlen.
W nocy z 26 na 27 września 1939 r., w przededniu kapitulacji Warszawy, grupa oficerów z gen. Michałem Karaszewiczem-Tokarzewskim na czele powołała konspiracyjną organizację – Służba Zwycięstwu Polski, stanowiącą fundament Polskiego Państwa Podziemnego (PPP). „PPP i Armia Krajowa, jako jego zbrojne ramię, są przykładem walki o wolność wszelkimi dostępnymi metodami, w tym na drodze zbrojnej, w liczbie przekraczającej wyobrażenia. W kulminacyjnym momencie (w połowie 1944 r.) członkiem tej militarnej formacji działającej w konspiracji był nawet co dziesiąty obywatel okupowanego kraju” – informowała dr Anna Gabryś w opracowaniu „Wielka księga Armii Krajowej”. (…)
Jan Hlebowicz, publicysta, historyk, pracownik IPN Gdańsk
Więcej przeczytasz w 20. numerze dwutygodnika „Pielgrzym” [29 września i 6 października 2024 R. XXXV Nr 20 (909)], str. 28-29.
Dwutygodnik „Pielgrzym” w wersji papierowej oraz elektronicznej (PDF) można zakupić w księgarni internetowej Wydawnictwa Bernardinum.
