NIEDZIELA MĘKI PAŃSKIEJ i NIEDZIELA ZMARTWYCHWSTANIA PAŃSKIEGO
NIEDZIELA MĘKI PAŃSKIEJ
„Hosanna Synowi Dawida!”
„Sfora psów mnie opadła”
Zadziwiające, jak szybko entuzjastycznie witający Jezusa tłum (por. cytat w tytule; Mt 21,9) zmienił się o sto osiemdziesiąt stopni i kilka dni później wołał: „Na krzyż z Nim!” (Mt 27,22). Ewangelia Męki Pańskiej ukazuje proces odrzucenia Mesjasza, Jego przesłuchanie, cierpienie i śmierć. Te tragiczne wydarzenia zostały zapowiedziane już na kartach Starego Testamentu. Przykładem może być dzisiejsze pierwsze czytanie zaczerpnięte z III Księgi o tzw. cierpiącym Słudze Jahwe, jaką umieścił w swym dziele Izajasz. Prorok przywołuje słowa tej tajemniczej postaci: „Podałem grzbiet mój bijącym i policzki moje rwącym mi brodę. Nie zasłoniłem mojej twarzy przed zniewagami i opluciem” (Iz 50,6). Psalmista narzeka na swych niegodziwych prześladowców, a jego słowa można by włożyć w usta cierpiącego Jezusa. W Psalmie 22 (Jego początkowe słowa Pan wprost zacytował bezpośrednio przed swoją śmiercią) możemy przeczytać o krzywdach wyrządzanych przez zdziczałą sforę (por. cytat w podtytule; Ps 22,17). Złoczyńcy szydzą z niewinnego, przebodli jego ręce i nogi, dzielą między siebie jego szaty i rzucają los o płaszcz. Wszystkie te niegodziwości stały się smutnym doświadczeniem Zbawiciela, który – jak pisze św. Paweł – „ogołocił samego siebie (…), uniżył samego siebie, stając się posłusznym aż do śmierci – i to śmierci krzyżowej” (Flp 2,7–8). Taka oto wysoka okazała się cena naszego zbawienia, gdyż Ojciec niebieski w tym właśnie celu posłał swego Syna na świat. O tym powinniśmy szczególnie pamiętać, wsłuchując się w pasyjne opowiadanie.
NIEDZIELA ZMARTWYCHWSTANIA PAŃSKIEGO
„Nie ma Go tu, bo zmartwychwstał”
„Chrystus powstał z martwych dzięki chwale Ojca”
Wydarzenia związane z męką, śmiercią i zmartwychwstaniem Jezusa określamy mianem misterium paschalnego. Przymiotnik „paschalny” pochodzi od rzeczownika „pascha”, który w hebrajszczyźnie oznacza przejście i nawiązuje
do cudownego przejścia Izraelitów przez morze, kiedy uciekali z egipskiego domu niewoli (por. Wj 14,15––15,18). Podobnie Chrystus przeszedł ze śmierci do życia. Nim jednak usłyszymy radosne orędzie o Jego zmartwychwstaniu (por. cytat w tytule; Mt 28,6; por. też J 20,1–9) oraz słowa świadków potwierdzających to wydarzenie (w kolejności pojawiania się w lekcjonarzu: Rz 6,3–11; Dz 10,34–43; Kol 3,1–4; 1 Kor 5,6–8), musimy „przejść” przez skrótowy zapis całej historii zbawienia opisanej przez bogatą Liturgię Słowa: od stworzenia świata i człowieka (por. Rdz 1,1–2,2), przez ofiarę Abrahama (por. Rdz 22,1–18), wspomniany wyżej Exodus (por. Wj 14,15–15,18), prorockie zapowiedzi Izajasza (por. Iz 54,4–14; 55,1–11 oraz 12,2–6), Barucha (por. Ba 3,9–4,4) i Ezechiela (por. Ez 36,16–28). Pod wypełnienie Bożych planów w Chrystusie podprowadzają nas również psalmy (por. w kolejności występowania: Ps 104; 33; 16; 30; 19; 42; 51; 118). Wszystkie te czytania ukazują, jak Stwórca stopniowo realizował plan zbawienia ludzkości, a Jego kulminacyjnym momentem stały się wydarzenia związane ze śmiercią i zmartwychwstaniem Jego Syna. W kościołach najczęściej słyszymy kilka czytań. Warto jednak zapoznać się z nimi wszystkimi, po to, aby lepiej zrozumieć wielkie plany Bożej Opatrzności.
Więcej przeczytasz w 7. numerze dwutygodnika „Pielgrzym” [2 i 9 kwietnia 2023 R. XXXIV Nr 7 (870)]
Dwutygodnik „Pielgrzym” w wersji papierowej oraz elektronicznej (PDF) można zakupić w księgarni internetowej Wydawnictwa Bernardinum.
