9 listopada 324 roku papież Sylwester I dokonał konsekracji kościoła św. Jana na Lateranie. Pełna nazwa świątyni brzmi: Papieska Arcybazylika Najświętszego Zbawiciela, św. Jana Chrzciciela i św. Jana Ewangelisty na Lateranie, Matka i Głowa Wszystkich Kościołów Miasta i Świata. Bazylika jest katedrą biskupa Rzymu i należy do czterech bazylik większych. Nazywana jest również bazyliką patriarchalną.
Aby prześledzić historię budowy bazyliki i przylegającego do niej Pałacu Laterańskiego, należy cofnąć się do 28 października 312 roku. W tym właśnie dniu wojska Konstantyna pokonały Maksencjusza w słynnej bitwie pod Ponte Milvio. Na tronie Piotrowym zasiadał wówczas papież Melchiades I, któremu Konstantyn podarował teren i budynki należące niegdyś do starożytnej rodziny Lateranów. Rodzina ta, oskarżona o spisek przeciwko Neronowi, została zgładzona, a jej posiadłości skonfiskowane. W ten sposób ich rodzinny pałac stał się własnością państwa, czyli przechodził w posiadanie każdego kolejnego cesarza. W takiej sytuacji znalazł się właśnie Konstantyn Wielki, syn Konstancjusza Chlorusa i Heleny, który w 306 roku został obwołany w Bretanii cesarzem. Kiedy wkroczył do Rzymu, zamieszkał w dawnym pałacu Lateranów. Po pokonaniu swojego rywala do tronu, Maksencjusza, i po wydaniu w 313 roku edyktu w Mediolanie przyznającego chrześcijanom swobodę wyznania podarował swój pałac biskupowi Rzymu, wspomnianemu wyżej Mechiadesowi. (…)
o. Zdzisław J. Kijas OFMConv
Więcej przeczytasz w 18. numerze dwutygodnika „Pielgrzym” [1 i 8 września 2024 R. XXXV Nr 18 (907)], str. 17-19.
Dwutygodnik „Pielgrzym” w wersji papierowej oraz elektronicznej (PDF) można zakupić w księgarni internetowej Wydawnictwa Bernardinum.
