„Poczucie własnej wartości” jest wyrażeniem trudnym do sprecyzowania, najczęściej kojarzonym z dobrym samopoczuciem, pewnością siebie i wysoką samooceną. Wydaje się nam, że taki stan psychiczny jest zależny od czynników zewnętrznych, takich jak wychowanie w rodzinie, środowisko, w którym dorastaliśmy, wielość pozytywnych wzmocnień otrzymywanych od innych. To jest tylko część prawdy.
Czynniki środowiskowe mają wpływ na nasze poczucie własnej wartości, ale jeszcze bardziej oddziałuje na nie nasza aktywność, czyli to wszystko, w co jesteśmy zaangażowani: praca, hobby, relacje, zainteresowania i rozwój osobisty.
Poczucie własnej wartości nie jest jakąś stałą, niezmienną cechą osobowości. Albo ciągle się wzmacnia i rozszerza, zmierzając w kierunku coraz większej dojrzałości, albo ulega osłabieniu i stopniowo zanika.
Umacnianie poczucia własnej wartości jest silnie powiązane z osiąganiem nowych stadiów rozwojowych w kolejnych dekadach życia. Każdy pozytywnie rozwiązany kryzys przyczynia się do wzrostu naszych kompetencji, samooceny i odporności psychicznej. (…)
ks. Krzysztof Naczk
Więcej przeczytasz w 14. numerze dwutygodnika „Pielgrzym” [7 i 14 lipca 2024 R. XXXV Nr 14 (903)], str. 24-25.
Dwutygodnik „Pielgrzym” w wersji papierowej oraz elektronicznej (PDF) można zakupić w księgarni internetowej Wydawnictwa Bernardinum.
