VI NIEDZIELA WIELKANOCY i WNIEBOWSTĄPIENIE PAŃSKIE
VI NIEDZIELA WIELKANOCY
„Nie zostawię was sierotami”
„Oni otrzymywali Ducha Świętego”
Przed swoim wniebowstąpieniem Jezus zapewniał uczniów, że pozostanie z nimi „aż do skończenia świata” (Mt 28,20). Z kolei według relacji św. Jana pocieszał ich, mówiąc, że nie zostawi ich sierotami (por. cytat w tytule; J 14,18). Przekonali się o tym m.in. opętani, wyzwoleni z mocy demonów, i chorzy uzdrowieni dzięki cudom dokonanym przez pośrednictwo Filipa uczynionym mocą Jezusa i mocą Ducha Świętego. Sam Pan został, jak przekonuje nas św. Piotr, „powołany do życia przez Ducha” (1 P 3,18) i tegoż Ducha (nazwanego Parakletem) przyobiecał swoim uczniom: „Ja zaś będę prosił Ojca, a innego Parakleta da wam, aby był na zawsze – Ducha Prawdy” (J 14,16–17). W Dniu Pięćdziesiątnicy Bóg spełnił tę obietnicę, a apostołowie zostali napełnieni mocą Ducha Świętego. Jego darów nie zostawili tylko dla siebie. Przeciwnie, pragnęli dzielić się nimi z innymi. Wspomniani wyżej Piotr i Jan modlili się za ochrzczonych mieszkańców Samarii, aby ci mogli otrzymać Ducha Świętego, a następnie przekazywali im Parakleta w geście nakładania rąk (por. cytat w podtytule; Dz 8,17). Zarówno apostołowie, jak i nowo „bierzmowani” mogli z radością wysławiać Boga i wielkie dzieła, których dokonał (por. Ps 66,1–5). Więcej nawet, sami współpracowali z Duchem Świętym, aby z woli Ojca i w imię Jezusa dokonywać również wielkich rzeczy, które dotąd po ludzku wydawały się nie do zrealizowania. Dla nas jest to ważna nauka, bo Bóg w Trójcy Jedyny wcale nie przestał działać także współcześnie. Może to my zbyt mało umiemy lub chcemy z Nim współpracować?
WNIEBOWSTĄPIENIE PAŃSKIE
„Idźcie i nauczajcie wszystkie narody”
„Będziecie moimi świadkami”
Ewangelista Mateusz nie opisuje wniebowstąpienia Jezusa, ale przywołuje Jego ostatnie słowa. Powołując się na swą nieograniczoną władzę, Nauczyciel najpierw mówi, żeby uczniowie poszli (na cały świat) (por. cytat w tytule; Mt 28,19). Wyjście jest warunkiem każdej misji. Apostołowie mają zostać świadkami Pana (por. cytat w podtytule; Dz 1,8) najpierw w Jerozolimie, potem na terenie Izraela, aby wreszcie pójść na krańce ziemi. Następnie mają nauczać wszystkie narody. Użyty tu czasownik matheteuo oznacza „czynić uczniami”. Chodzi zatem o pozyskiwanie nowych uczniów i nowych świadków dla Boga, tak aby wszystkie narody mogły klaskać w dłonie na cześć Boga, Króla całej ziemi (por. Ps. 47,2.8). Mają aktywnie wznosić budowlę Kościoła, którego Głową jest ustanowiony przez Ojca Chrystus (por. Ef 1,22). Kościół buduje się nie tylko przez głoszenie Bożego orędzia, ale także przez sprawowanie sakramentów. Pierwszym z nich jest chrzest. Uczniowie usłyszeli od Mistrza, że mają udzielać chrztu w imię Trójcy Świętej. Nie mają być w swej misji rewolucjonistami ani „poprawiać” nauczania Jezusa. Mają natomiast zachowywać wszystko, co On im przykazał. Chociaż chwilę po wypowiedzeniu ważnych słów Pan wstąpił do nieba, zapewnił, że nie zostawi swych uczniów bez opieki. Obiecał, że pozostanie z nimi aż do końca świata. Będzie ich wspierał, aby umiejętnie wykonywali zlecone przez Niego zadania. W chwilach kryzysów we współczesnym Kościele pamiętać nam trzeba, że Pan nie opuścił swego dzieła i jest z nami, by nas wspierać.
Więcej przeczytasz w 10. numerze dwutygodnika „Pielgrzym” [14 i 21 maja 2023 R. XXXIV Nr 10 (873)]
Dwutygodnik „Pielgrzym” w wersji papierowej oraz elektronicznej (PDF) można zakupić w księgarni internetowej Wydawnictwa Bernardinum.
