Modlitwa, ofiara, jałmużna – to wszystko, czym możemy się podzielić z tymi, którzy zakończyli swoją ziemską pielgrzymkę i zanim będą oglądać Boga twarzą w twarz, przechodzą swoje oczyszczenie. Jak wygląda nasza codzienna pomoc duszom czyśćcowym? Czy pamiętamy o tym, że razem z nimi tworzymy jeden Kościół, a tym samym jesteśmy jedni za drugich odpowiedzialni?
Czy zdajemy sobie sprawę, że modląc się za zmarłych, zyskujemy sobie niezwykłych orędowników u Boga? W jaki sposób dusze czyśćcowe okazują nam wdzięczność?
Obcowanie świętych
Obcowanie świętych to dogmat, który łączy w sobie trzy rzeczywistości: chrześcijan przebywających na ziemi – Kościół pielgrzymujący, przebywających w czyśćcu – Kościół pokutujący, a także będących już w niebie – Kościół triumfujący. Katechizm Kościoła Katolickiego stwierdza: „Ci, którzy umierają w łasce i przyjaźni z Bogiem, ale nie są jeszcze całkowicie oczyszczeni, chociaż są już pewni swego wiecznego zbawienia, przechodzą po śmierci oczyszczenie, by uzyskać świętość konieczną do wejścia do radości nieba” (KKK 1030). Wielu świętych w szczególny sposób pomagających duszom czyśćcowym wielokrotnie powtarzało, że czyściec to wspaniały wynalazek Pana Boga, dzięki któremu dusze mają szansę uwolnić się od wszelkich ziemskich przywiązań i całkowicie oczyszczone mogą pójść na spotkanie z Panem Wszechświata. (…)
Ewelina Heine
Więcej przeczytasz w 17. numerze dwutygodnika „Pielgrzym” [22 i 29 sierpnia 2021 R. XXXII Nr 17 (828)]
TUTAJ można zakupić najnowszy (17/2021) numer dwutygodnika „Pielgrzym”:
https://ksiegarnia.bernardinum.com.pl/pl/p/Pielgrzym-172021/287
