Syberia to nie jest najlepsze miejsce do życia, ale żyje tu od zawsze wiele narodów. Potrafią sobie radzić. Tajga ich karmi i odziewa. Potrafią w tej tajdze, w górzystych i leśnych ostępach znaleźć swoje szczęście.
Rozpoczyna się nasza syberyjska opowieść, właściwie moja opowieść, oczywiście subiektywna. Podróżuję z Grzegorzem, więc mogłyby powstać dwie opowieści, z całą pewnością inne… Po chwili, która trwa w ciszy mąconej pomrukiwaniem odrzutowych silników, po chwili, która trwa może godzinę, otrząsnąwszy się z półsnu, widzę szarozielone przestrzenie Syberii. Wypatruję pod nami śladów ludzkiego brania w posiadanie. Prostej, nienaturalnie prostej linii drogi, wycinki pod linię energetyczną, prostokątów, patchworkowych figur wszelkiego rodzaju uprawnych pól i leśnych wyrębów. (…)
Andrzej Grzyb
