Liturgia słowa: Am 3, 1-8; 4, 11-12; Ps 5, 5-6a. 6b-7. 8 (R.: por. 9a); Por. Ps 130 (129), 5; Mt 8, 23-27.
(Mt 8, 23-27 – z Biblii Tysiąclecia)
Uciszenie burzy
23 Gdy wszedł do łodzi, poszli za Nim Jego uczniowie. 24 Nagle zerwała się gwałtowna burza na jeziorze, tak że fale zalewały łódź; On zaś spał. 25 Wtedy przystąpili do Niego i obudzili Go, mówiąc: «Panie, ratuj, giniemy!» 26 A On im rzekł: «Czemu bojaźliwi jesteście, małej wiary?» Potem wstał, rozkazał wichrom i jezioru, i nastała głęboka cisza. 27 A ludzie pytali zdumieni: «Kimże On jest, że nawet wichry i jezioro są Mu posłuszne?»
Rozważanie:
Na Jeziorze Galilejskim burze zrywają się nieoczekiwanie i są bardzo gwałtowne. Tak, jak gwałtownie się zrywają, tak gwałtownie cichną. Najbardziej znaczące w dzisiejszej Ewangelii jest nie okazanie przez Jezusa władzy nad przyrodą, ale brak wiary u uczniów. Wprawdzie strach uczniów może być dobrze zrozumiany, byli rybakami. Rybacy często tracili życie w tym niebezpiecznym jeziorze, gdy było wzburzone. Tym razem jednak tak jezioro, jak i strach uczniów zostały uspokojone głosem Jezusa. Apostołowie zapomnieli, że mają okazywać Jezusowi całkowite zaufanie. Choć spał, ale był przecież w tej samej łodzi.
Bóg często zdaje się spać i milczeć w naszym życiu, właśnie wtedy, gdy znajdujemy się w obliczu niebezpieczeństwa, gdy jesteśmy ogarnięci strachem. Jak ważne wtedy jest przypomnieć sobie to, o czym zapomnieli Apostołowie, że Jezus jest zawsze blisko nas, wśród nas. Nasza wiara i miłość Jezusa do nas powinny być wystarczającą siłą w każdej chwili. Jezus na pewno doprowadzi nas do spokojnej przystani, dlaczego więc mamy być bojaźliwi i małej wiary?
Prośmy dziś o dar pełnego zaufania i świadomości, że Jezus jest zawsze obecny w naszym życiu.
Źródło: ks. Władysław Biedrzycki MSF, „Ewangelia w liturgii i życiu”, Pelplin 2012