Liturgia słowa: Dz 5, 17-26; Ps 34 (33), 2-3. 4-5. 6-7. 8-9 (R.: por. 7a); J 3, 16; J 3, 16-21.
(J 3, 16-21 – z Biblii Tysiąclecia)
16 Tak bowiem Bóg umiłował świat, że Syna swego Jednorodzonego dał, aby każdy, kto w Niego wierzy, nie zginął, ale miał życie wieczne. 17 Albowiem Bóg nie posłał swego Syna na świat po to, aby świat potępił, ale po to, by świat został przez Niego zbawiony. 18 Kto wierzy w Niego, nie podlega potępieniu; a kto nie wierzy, już został potępiony, bo nie uwierzył w imię Jednorodzonego Syna Bożego. 19 A sąd polega na tym, że światło przyszło na świat, lecz ludzie bardziej umiłowali ciemność aniżeli światło: bo złe były ich uczynki. 20 Każdy bowiem, kto się dopuszcza nieprawości, nienawidzi światła i nie zbliża się do światła, aby nie potępiono jego uczynków. 21 Kto spełnia wymagania prawdy, zbliża się do światła, aby się okazało, że jego uczynki są dokonane w Bogu».
Rozważanie:
Wielu wierzy, że sąd Boży dokonuje się przez nałożenie kary lub podjęcie przez Boga negatywnej decyzji wobec człowieka. W ten sposób całą zatem odpowiedzialność za zbawienie lub potępienie człowieka składają oni na samego Boga. Tymczasem tak nie jest.
Jezus, mówiąc o światłości i ciemności uczy, że na sądzie Bóg będzie honorował decyzje, które ludzie podejmują w drodze wolnego wyboru. Ci, którzy odrzucają Jezusa i drogę prowadzącą do Boga, jaką On ukazuje, doświadczą ciemności duszy, którą już wybrali, podejmując negatywną decyzję. Bóg pozostawia nas wolnymi. Możemy odpowiedzieć na Jego miłość, ale też możemy ją odrzucić. Tylko przez nasz wolny wybór, opowiadający się za Bogiem, możemy uczestniczyć w Jego miłości.
Według św. Jana miłość Boża jest dynamiczna i dąży do zbawienia świata. Bóg Jezusa, Bóg Jana i Bóg chrześcijan jest Bogiem tak wielkiej miłości, że podarował światu swego jedynego Syna, nie aby świat potępić, ale aby go zbawić.
Drogą prowadzącą do celu naszego życia jest Jezus, a regułą postępowania Jego Ewangelia. Życie zgodne z Ewangelią każdego dnia daje zapewnienie, że dojdziemy bezpiecznie do naszego celu!
Źródło: ks. Władysław Biedrzycki MSF, „Ewangelia w liturgii i życiu”, Pelplin 2012