Liturgia słowa z 20 grudnia: Iz 7, 10-14; Ps 24 (23), 1b-2. 3-4b. 5-6 (R.: por. 7c i 10ab); Łk 1, 26-38.
(Łk 1, 26-38 – z Biblii Tysiąclecia)
Zwiastowanie Maryi
26 W szóstym miesiącu posłał Bóg anioła Gabriela do miasta w Galilei, zwanego Nazaret, 27 do Dziewicy poślubionej mężowi, imieniem Józef, z rodu Dawida; a Dziewicy było na imię Maryja. 28 Anioł wszedł do Niej i rzekł: «Bądź pozdrowiona, pełna łaski, Pan z Tobą, ».
29 Ona zmieszała się na te słowa i rozważała, co miałoby znaczyć to pozdrowienie. 30 Lecz anioł rzekł do Niej: «Nie bój się, Maryjo, znalazłaś bowiem łaskę u Boga. 31 Oto poczniesz i porodzisz Syna, któremu nadasz imię Jezus. 32 Będzie On wielki i będzie nazwany Synem Najwyższego, a Pan Bóg da Mu tron Jego praojca, Dawida. 33 Będzie panował nad domem Jakuba na wieki, a Jego panowaniu nie będzie końca». 34 Na to Maryja rzekła do anioła: «Jakże się to stanie, skoro nie znam męża?» 35 Anioł Jej odpowiedział: «Duch Święty zstąpi na Ciebie i moc Najwyższego osłoni Cię. Dlatego też Święte, które się narodzi, będzie nazwane Synem Bożym. 36 A oto również krewna Twoja, Elżbieta, poczęła w swej starości syna i jest już w szóstym miesiącu ta, która uchodzi za niepłodną. 37 Dla Boga bowiem nie ma nic niemożliwego». 38 Na to rzekła Maryja: «Oto Ja służebnica Pańska, niech Mi się stanie według twego słowa!» Wtedy odszedł od Niej anioł.
Rozważanie:
(…) W Ewangelii Maryja zostaje nam przedstawiona jako wzór doskonałej wiary. Pokornie poddaje się planom Bożym, aby być posłuszną służebnicą. Swoim bezgranicznym wyrażeniem zgody uczestniczenia w zbawczym planie Bożym przyczynia się do wysłużenia nam wszystkim zbawienia dokonanego przez Jezusa Chrystusa.
Dla Maryi wyrażenie zgody na to, co oznajmił jej anioł, na pewno nie było łatwe. Była tylko młodą dziewczyną i mogło dla niej nie być jasne, co znaczy stać się Matką Syna Bożego. Jednak jej ufność wobec Boga była większa niż te niepewności.
Podobnie powinniśmy postępować i my – powinniśmy zawsze ufać Bogu. W życiu wszystkich ludzi jest wiele chwil, w których wymagana jest odwaga. Podjęcie każdego zobowiązania wypływającego z wiary wymaga odwagi. Przy zawieraniu małżeństwa nie można przewidzieć przyszłości, konieczna jest ufność w pomoc Bożą i nieodwołalna chęć współpracy z łaską Bożą. Jeżeli ktoś wybiera kapłaństwo lub życie zakonne, musi całkowicie oddać się w ręce Boże i, ufając Mu bezgranicznie, współpracować z Jego łaską. Nasze zobowiązania, chociaż mniej radykalne i mniej wymagające, dokonują się na tej samej płaszczyźnie. (…)
Źródło: ks. Władysław Biedrzycki MSF, „Ewangelia w liturgii i życiu”, Pelplin 2013