Liturgia słowa: Ez 1, 2-5. 24-28c; Ps 148, 1b-2. 11-12. 13-14c; Por. 2 Tes 2, 14; Mt 17, 22-27.
(Mt 17, 22-27 – z Biblii Tysiąclecia)
Druga zapowiedź męki i zmartwychwstania
22 A kiedy przebywali razem w Galilei, Jezus rzekł do nich: «Syn Człowieczy będzie wydany w ręce ludzi. 23 Oni zabiją Go, ale trzeciego dnia zmartwychwstanie». I bardzo się zasmucili.
Podatek na świątynię
24 Gdy przyszli do Kafarnaum, przystąpili do Piotra poborcy dwudrachmy z zapytaniem: «Wasz Nauczyciel nie płaci dwudrachmy?» 25 Odpowiedział: «Owszem». Gdy wszedł do domu, Jezus uprzedził go, mówiąc: «Szymonie, jak ci się zdaje? Od kogo królowie ziemscy pobierają daniny lub podatki? Od synów swoich czy od obcych?» 26 Gdy powiedział: «Od obcych», Jezus mu rzekł: «A zatem synowie są wolni. 27 żebyśmy jednak nie dali im powodu do zgorszenia, idź nad jezioro i zarzuć wędkę! Weź pierwszą rybę, którą wyciągniesz, i otwórz jej pyszczek: znajdziesz statera. Weź go i daj im za Mnie i za siebie!»
Rozważanie:
Tekst dzisiejszej Ewangelii wprowadza małe zamieszanie w jej rozumienie. Wydaje się bowiem zapowiadać jakiś cud, który tymczasem nie jest opowiedziany. To pokazuje, że ewangelista nie jest zainteresowany cudem, ale rozmową Jezusa z Piotrem. Należy tu zwrócić uwagę na zmianę tematu.
Na początku rozmowy postawiono problem płacenia podatku na świątynię jerozolimską, rozmowa kończy się natomiast tematem ogólnym płacenia daniny lub podatku władcom ziemskim. To, co na początku wydaje się być dyskusją na temat obowiązku Jezusa i uczniów, okazuje się później dyskusją na temat stosunku Kościoła do instytucji społecznych i politycznych, w których Kościół musi żyć. Cała dyskusja toczy się nie między Jezusem i poborcami, ale między Jezusem i Piotrem. To wszystko sugeruje, że Piotr, Głowa Kościoła, jest odpowiedzialny nie tylko za prawowierność wiary, ale także musi podejmować decyzje natury praktycznej, takie jak stosunek chrześcijanina do społecznych i politycznych instytucji na świecie.
Święty Mateusz mówiąc, że Jezus stawia Piotrowi pytania i czeka na jego odpowiedź, chce powiedzieć, że funkcją Piotra jako Głowy jest również wyjaśnianie myśli Jezusa w sprawach praktycznych. W tych funkcjach Piotr musi zachować ścisły kontakt z Jezusem. Prośmy o dar uległości wobec autorytetu Piotra.
Źródło: ks. Władysław Biedrzycki MSF, „Ewangelia w liturgii i życiu”, Pelplin 2013