Liturgia słowa: Dz 13, 44-52; Ps 98 (97), 1bcde. 2-3b. 3c-4 (R.: por. 3cd); J 8, 31b-32a; J 14, 7-14.
(J 14, 7-14 – z Biblii Tysiąclecia)
7 Gdybyście Mnie poznali, znalibyście i mojego Ojca. Ale teraz już Go znacie i zobaczyliście». 8 Rzekł do Niego Filip: «Panie, pokaż nam Ojca, a to nam wystarczy». 9 Odpowiedział mu Jezus: «Filipie, tak długo jestem z wami, a jeszcze Mnie nie poznałeś? Kto Mnie zobaczył, zobaczył także i Ojca. Dlaczego więc mówisz: “Pokaż nam Ojca?” 10 Czy nie wierzysz, że Ja jestem w Ojcu, a Ojciec we Mnie? Słów tych, które wam mówię, nie wypowiadam od siebie. Ojciec, który trwa we Mnie, On sam dokonuje tych dzieł. 11 Wierzcie Mi, że Ja jestem w Ojcu, a Ojciec we Mnie. Jeżeli zaś nie – wierzcie przynajmniej ze względu na same dzieła! 12 Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Kto we Mnie wierzy, będzie także dokonywał tych dzieł, których Ja dokonuję, owszem, i większe od tych uczyni, bo Ja idę do Ojca. 13 A o cokolwiek prosić będziecie w imię moje, to uczynię, aby Ojciec był otoczony chwałą w Synu. 14 O cokolwiek prosić mnie będziecie w imię moje, Ja to spełnię.
Rozważanie:
Im więcej kontemplujemy życie Jezusa na ziemi i słuchamy Jego nauki, tym doskonalsze jest nasze zrozumienie Boga. Jezus i Ojciec działają razem. Słowa Jezusa są głosem Ojca, a Jego czyny mocą Ojca. Jednak Jezus jako prawdziwy człowiek, należy też do naszego świata. Jest zmartwychwstałym Panem obecnym w naszym życiu, dlatego możemy czynić też wielkie dzieła. Jezus działa w nas przez swego Ducha. Wiara i miłość chrześcijan sprawiają, że staje się widoczna dotąd niewidoczna obecność chwalebnego Pana. Uczeń, który modli się w Duchu Jezusa, wie, o co prosić Ojca; o życie zjednoczone w wierze i miłości z Jezusem. Modli się z całkowitym zaufaniem, a nie samolubstwem.
Filip prosi Jezusa, by pokazał Ojca. To nasuwa myśl, że w jakiś sposób oczekiwał czegoś więcej, niż Jezus mówił i czynił. Może oczekiwał bardziej spektakularnego objawienia lub szybszego zrozumienia prawdy zawartej w nauce Jezusa.
Nierzadko jesteśmy podobni do Filipa. Jak on, oczekujemy od Boga wyraźnego i krótkiego pouczenia, ale tak namacalnego, żeby nie było miejsca na wątpliwości. Tymczasem wiara nie jest autentyczną wiarą, jeśli nie ma w niej żadnego ryzyka. W takim wypadku byłaby jedynie wiedzą. Wierzymy, że Jezus jest Synem Bożym, tylko dlatego, że Jezus tak powiedział, a nie dlatego, że mamy o tym absolutną pewność. Możemy więc przyjąć naukę Jezusa tylko wiarą!
Źródło: ks. Władysław Biedrzycki MSF, „Ewangelia w liturgii i życiu”, Pelplin 2012