Liturgia słowa: Dz 9, 1-20; Ps 117 (116), 1b-2 (R.: por. Mk 16, 15); J 6, 56; J 6, 52-59.
(J 6, 52-59 – z Biblii Tysiąclecia)
52Sprzeczali się więc między sobą Żydzi mówiąc: «Jak On może nam dać [swoje] ciało do spożycia?»
53 Rzekł do nich Jezus: «Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Jeżeli nie będziecie spożywali Ciała Syna Człowieczego i nie będziecie pili Krwi Jego, nie będziecie mieli życia w sobie. 54 Kto spożywa moje Ciało i pije moją Krew, ma życie wieczne, a Ja go wskrzeszę w dniu ostatecznym. 55 Ciało moje jest prawdziwym pokarmem, a Krew moja jest prawdziwym napojem. 56 Kto spożywa moje Ciało i Krew moją pije, trwa we Mnie, a Ja w nim. 57 Jak Mnie posłał żyjący Ojciec, a Ja żyję przez Ojca, tak i ten, kto Mnie spożywa, będzie żył przeze Mnie. 58 To jest chleb, który z nieba zstąpił – nie jest on taki jak ten, który jedli wasi przodkowie, a poumierali. Kto spożywa ten chleb, będzie żył na wieki». 59 To powiedział ucząc w synagodze w Kafarnaum.
Rozważanie:
W dzisiejszej Ewangelii są najbardziej bezkompromisowe słowa, jakie kiedykolwiek Jezus wypowiedział. Występujące tu greckie słowo użyte przez Jezusa dla oznaczenia ciała odnosi się do ciała ludzkiego i skłania do postawienia, razem z Żydami, pytania: „Jak On może nam dać [swoje] ciało do spożycia?”.
Nie można się dziwić, że słuchający byli podenerwowani słowami Jezusa. Są one bowiem bardzo trudne do zrozumienia. To, co się za nimi kryje, jest absolutną tajemnicą. Ciało Jezusa staje się pożywieniem, a Jego Krew napojem w tajemnicy Eucharystii. Żydzi jednak nie znali tego pojęcia. Wcielenie Boże osiąga swój punkt szczytowy. Bóg staje się człowiekiem. Bóg staje się chlebem. Jego Ciało jest pożywieniem. Kto je spożywa – mówi Jezus – „trwa we Mnie, a Ja w nim”.
Słowa dzisiejszej Ewangelii są trudne do zrozumienia. Pozostaną zawsze tajemnicą. Nie starajmy się zrozumieć. Prośmy tylko Jezusa, by prowadził nas do zjednoczenia ze sobą w taki sposób, aby każdy z nas mógł powiedzieć: „Jezus jest we mnie, a ja w Nim”. Spożywając Chleb eucharystyczny, stajemy się jednym z Jezusem. Czy można lepiej zobrazować nasze zjednoczenie z Bogiem? Prośmy zatem tylko o dar silnej wiary.
Źródło: ks. Władysław Biedrzycki MSF, „Ewangelia w liturgii i życiu”, Pelplin 2012