Liturgia słowa: Dz 8, 1b-8; Ps 66 (65), 1b-3a. 4-5. 6-7a (R.: por. 1b); J 6, 40; J 6, 35-40.
(J 6, 35-40 – z Biblii Tysiąclecia)
35 Odpowiedział im Jezus: «Jam jest chleb życia. Kto do Mnie przychodzi, nie będzie łaknął; a kto we Mnie wierzy, nigdy pragnąć nie będzie. 36 Powiedziałem wam jednak: Widzieliście Mnie, a przecież nie wierzycie. 37 Wszystko, co Mi daje Ojciec, do Mnie przyjdzie, a tego, który do Mnie przychodzi, precz nie odrzucę, 38 ponieważ z nieba zstąpiłem nie po to, aby pełnić swoją wolę, ale wolę Tego, który Mnie posłał. 39 Jest wolą Tego, który Mię posłał, abym ze wszystkiego, co Mi dał, niczego nie stracił, ale żebym to wskrzesił w dniu ostatecznym. 40 To bowiem jest wolą Ojca mego, aby każdy, kto widzi Syna i wierzy w Niego, miał życie wieczne. A ja go wskrzeszę w dniu ostatecznym».
Rozważanie:
Dzisiejsza Ewangelia przekazuje bardzo ważną naukę: zmartwychwstanie Jezusa ukazuje moc Bożą nad siłami zła i daje gwarancje, że ci, którzy się z Jezusem jednoczą, będą wskrzeszeni z martwych. To staje się o tyle prawdą, o ile staramy się żyć zgodnie z Ewangelią. Jezus jest Chlebem życia. Bez Niego prawdziwe życie nie może ani się rozpocząć, ani trwać w nas. Prawdziwym życiem jest ufność w Bogu i zjednoczenie z Nim. Jest ono możliwe tylko przez wiarę w Jezusa.
Gdy poznajemy i akceptujemy Jezusa, to rozumiemy też, kim On jest i co On znaczy dla nas. Wtedy otrzymamy prawdziwe życie. Nasze zbliżenie do Jezusa jest jednak darem Bożym. Tak do poznania, jak i do zaakceptowania Jezusa nie dochodzimy sami. Jest to dzieło Ojca. Wcielony Jezus jest bowiem Tym, który został posłany przez Ojca, aby nas doprowadzić do życia zjednoczonego z Bogiem. To zjednoczenie zapoczątkowane w ziemskim życiu, będzie trwało w wieczności. Musi jednak zawsze być zachowany ten warunek: wiara, która doprowadziła nas do zjednoczenia z Bogiem nie może być wyznawana tylko ustami, ale musi być miernikiem naszych codziennych czynów. Prośmy o tę łaskę!
Źródło: ks. Władysław Biedrzycki MSF, „Ewangelia w liturgii i życiu”, Pelplin 2011