Liturgia słowa: Dn 3, 25. 34-43 ; Ps 25 (24), 4-5. 6 i 7bc. 8-9 (R.: por. 7); Jl 2, 13bc; Mt 18, 21-35.
(Mt 18, 21-35 – z Biblii Tysiąclecia)
Obowiązek przebaczenia
21 Wtedy Piotr zbliżył się do Niego i zapytał: «Panie, ile razy mam przebaczyć, jeśli mój brat wykroczy przeciwko mnie? Czy aż siedem razy?» 22 Jezus mu odrzekł: «Nie mówię ci, że aż siedem razy, lecz aż siedemdziesiąt siedem razy.
Nielitościwy dłużnik
23 Dlatego podobne jest królestwo niebieskie do króla, który chciał rozliczyć się ze swymi sługami. 24 Gdy zaczął się rozliczać, przyprowadzono mu jednego, który mu był winien dziesięć tysięcy talentów. 25 Ponieważ nie miał z czego ich oddać, pan kazał sprzedać go razem z żoną, dziećmi i całym jego mieniem, aby tak dług odzyskać. 26 Wtedy sługa upadł przed nim i prosił go: “Panie, miej cierpliwość nade mną, a wszystko ci oddam”. 27 Pan ulitował się nad tym sługą, uwolnił go i dług mu darował. 28 Lecz gdy sługa ów wyszedł, spotkał jednego ze współsług, który mu był winien sto denarów. Chwycił go i zaczął dusić, mówiąc: “Oddaj, coś winien!” 29 Jego współsługa upadł przed nim i prosił go: “Miej cierpliwość nade mną, a oddam tobie”. 30 On jednak nie chciał, lecz poszedł i wtrącił go do więzienia, dopóki nie odda długu. 31 Współsłudzy jego widząc, co się działo, bardzo się zasmucili. Poszli i opowiedzieli swemu panu wszystko, co zaszło. 32 Wtedy pan jego wezwał go przed siebie i rzekł mu: “Sługo niegodziwy! Darowałem ci cały ten dług, ponieważ mnie prosiłeś. 33 Czyż więc i ty nie powinieneś był ulitować się nad swoim współsługą, jak ja ulitowałem się nad tobą?” 34 I uniesiony gniewem pan jego kazał wydać go katom, dopóki mu całego długu nie odda. 35 Podobnie uczyni wam Ojciec mój niebieski, jeżeli każdy z was nie przebaczy z serca swemu bratu».
Rozważanie:
Dzisiejsza Ewangelia akcentuje i rozwija mocno związany z Wielkim Postem temat przebaczenia i pojednania. Św. Piotr występuje w imieniu całej grupy uczniów, stawiając Jezusowi pytanie dotyczące przebaczenia. W pytaniu tym jest już zawarta odpowiedź: siedmiokrotne przebaczenie. W rozumieniu Apostoła jest to odpowiedź wspaniałomyślna. Jezus poprawia go, zwielokrotniając podaną liczbę kilkunastokrotnie, aż do 77. Oczywiście liczb tych nie należy brać dosłownie. Wyrażają one bowiem tylko pouczenie, że chrześcijanie nie mają prawa zacieśniać przebaczenia do jakiejkolwiek liczby.
Dlaczego przebaczenie nie może mieć ograniczenia? Jezus ilustruje to przypowieścią o niemiłosiernym słudze. Przypowieść, chociaż w innych słowach, wyraża jednak to, co jest zawarte w modlitwie Ojcze nasz: „Przebacz nam nasze winy, jak i my przebaczamy tym, którzy przeciw nam zawinili” (Mt 6,12). W tych sformułowaniach jest tu podkreślona prawda, że Boża gotowość darowania win zależy od naszej gotowości do czynienia tego samego. Ci, którzy chcą uczestniczyć w miłosierdziu Bożym, muszą swym miłosierdziem obdarowywać innych. Czy ja w ogóle przebaczam doznane urazy? Czy robię to chętnie?
Źródło: ks. Władysław Biedrzycki MSF, „Ewangelia w liturgii i życiu”, Pelplin 2011