Liturgia słowa: Jk 1, 12-18; Ps 94 (93), 12-13a. 14-15. 18-19 (R.: por. 12); J 14, 23; Mk 8, 14-21.
(Mk 8, 14-21 – z Biblii Tysiąclecia)
Kwas faryzeuszów
14 A uczniowie zapomnieli wziąć chlebów i tylko jeden mieli z sobą w łodzi. 15 Wtedy im przykazał: «Uważajcie, strzeżcie się kwasu faryzeuszów i kwasu Heroda!». 16 Oni zaczęli rozprawiać między sobą o tym, że nie mają chleba. 17 Jezus zauważył to i rzekł im: «Czemu rozprawiacie o tym, że nie macie chleba? Jeszcze nie pojmujecie i nie rozumiecie, tak otępiały macie umysł? 18 Macie oczy, a nie widzicie; macie uszy, a nie słyszycie? Nie pamiętacie, ile zebraliście koszów pełnych ułomków, 19 kiedy połamałem pięć chlebów dla pięciu tysięcy?» Odpowiedzieli Mu: «Dwanaście». 20 «A kiedy połamałem siedem chlebów dla czterech tysięcy, ile zebraliście koszów pełnych ułomków?» Odpowiedzieli: «Siedem». 21 I rzekł im: «Jeszcze nie rozumiecie?»
Rozważanie:
Chociaż uczniowie kochali Jezusa, to jednak przeżywali chwile, w których nie mogli zrozumieć Jego symbolicznych wyrażeń. Dziś w Ewangelii Jezus ostrzega ich przed „kwasem” faryzeuszy i zwolenników Heroda (zob. Mk 8,15). Uczniowie natychmiast pojmują to, jako naganę za to, że nie zabrali prowiantu na drogę. Ten przypadek ukazuje, jak mało zaufania mieli uczniowie do swego Mistrza. Według św. Marka, ich umysł był otępiały, oczy ślepe, a uszy ciągle głuche (zob. Mk 4,9). Wprawdzie byli świadkami – prawdopodobnie w tym samym dniu – rozmnożenia chleba i nakarmienia tłumu (zob. Mk 8,1-10), ale to nie umniejszało ich troski o pokarm.
Niekiedy trudno przekonać ludzi. To było widoczne w postawie uczniów Jezusa, i jest zauważalne dziś. My także nie jesteśmy inni. Każdy z nas przeżywa jakieś doświadczenie szczęścia, ale często zapomina o nim natychmiast, gdy tylko natrafi na nowe trudności. Doświadczyli tego uczniowie Jezusa, chociaż przebywali w Jego towarzystwie.
Często ludzie potrzebują dłuższego czasu, by dojść do wiary. Jezus był cierpliwy; wyjaśniał uczniom wszystko, powoli doprowadzając ich do silnej wiary. Jest to pocieszająca dla nas wiadomość. Jezus i nam okazuje cierpliwość, gdy jesteśmy opieszali w zrozumieniu Jego nauki, a nawet miłości.
Źródło: ks. Władysław Biedrzycki MSF, „Ewangelia w liturgii i życiu”, Pelplin 2011