Liturgia słowa: 2 Sm 1, 1-4. 11-12. 19. 23-27; Ps 80 (79), 2 i 3b. 5-7 (R.: por. 4); Por. Dz 16, 14b; Mk 3, 20-21.
(Mk 3, 20-21 – z Biblii Tysiąclecia)
Wzmożony ruch
20 Potem przyszedł do domu, a tłum znów się zbierał, tak, że nawet posilić się nie mogli. 21 Gdy to posłyszeli Jego bliscy, wybrali się, żeby Go powstrzymać. Mówiono bowiem: «Odszedł od zmysłów».
Rozważanie:
Ewangelista mówi, że ludzie mieli trudności w przyjęciu nauki Jezusa, a także w zaakceptowaniu Jego postępowania. Byli wręcz skłonni twierdzić, że postradał zmysły. Czy rzeczywiście postępowanie Jezusa było aż tak nadzwyczajne? Czy Jego miłość do ludzi i współczucie wobec ich cierpień różniły się tak bardzo od tego, co czynili inni nauczyciele? Św. Marek odpowiada na wszystkie te pytania twierdząco. Czyni to mówiąc po każdym opisie jakiegoś wydarzenia z udziałem Jezusa o zdziwieniu ludzi, którzy to wydarzenie obserwowali.
A co można powiedzieć o własnej rodzinie Jezusa? Na pewno wszystkie opowiadania docierały do Jego Matki i do Jego krewnych. Tak jak w naszych czasach, tak samo dawniej, rodzina bliższa i dalsza była odpowiedzialna za zdrowie i dobre zachowanie jej członków. Oto dlaczego taka reakcja bliskich Jezusa, którzy – jak pisze Ewangelista – „wybrali się, żeby Go powstrzymać” (Mk 3,12). Chcieli po prostu uniknąć skandalu z powodu Jego działalności. A może też obawiali się kłopotu z religijną władzą żydowską oraz ryzyka, że mogą być usunięci z synagogi.
Ta krótka Ewangelia jest dobrym drogowskazem dla nas. Jako chrześcijanie powinniśmy wiernie iść za Jezusem i żyć Jego nauką. Powinniśmy być lojalni wobec przyrzeczeń złożonych podczas chrztu. Wiele zasad wiary jest łamanych z tego powodu, że nie odpowiadają duchowi czasu. Czym jednak jest ten duch czasu i kto go tworzy?
Jak jest w moim życiu? Czy jestem lojalny wobec wszystkiego, co chrześcijańskie i co głosi Kościół?
Źródło: ks. Władysław Biedrzycki MSF, „Ewangelia w liturgii i życiu”, Pelplin 2011