Liturgia słowa: Iz 11, 1-10; Ps 72 (71), 1b-2. 7-8. 12-13. 17 (R.: por. 7); Łk 10, 21-24.
(Łk 10, 21-24 – z Biblii Tysiąclecia)
Objawienie Ojca i Syna
21 W tej właśnie chwili Jezus rozradował się w Duchu Świętym i rzekł: «Wysławiam Cię, Ojcze, Panie nieba i ziemi, że zakryłeś te rzeczy przed mądrymi i roztropnymi, a objawiłeś je prostaczkom. Tak, Ojcze, gdyż takie było Twoje upodobanie.
22 Ojciec mój przekazał Mi wszystko. Nikt też nie wie, kim jest Syn, tylko Ojciec; ani kim jest Ojciec, tylko Syn i ten, komu Syn zechce objawić».
Przywilej uczniów
23 Potem zwrócił się do samych uczniów i rzekł: «Szczęśliwe oczy, które widzą to, co wy widzicie. 24 Bo powiadam wam: Wielu proroków i królów pragnęło ujrzeć to, co wy widzicie, a nie ujrzeli, i usłyszeć, co słyszycie, a nie usłyszeli».
Rozważanie:
„Szczęśliwe oczy, które widzą to, co wy widzicie” (Łk 10,23). Przed chwilą słyszeliśmy słowa osobistej modlitwy Jezusa. Po powrocie 72 uczniów z ich pierwszej podróży misyjnej i zdania sprawozdania o jej powodzeniu (zob. Łk 10,1-17) serce Jezusa doznaje wielkiej radości, że zlecone Mu przez Ojca posłannictwo urzeczywistnia się. Zwraca się więc do Boga z podziękowaniem, że przekazał łaskę poznania tajemnic Bożych osobom pokornym, które zdrobniale nazywa prostaczkami.
Tylko osoby prawdziwie pokorne są zdolne poznać i zrozumieć to, co rzeczywiście dokonuje się na świecie, a mianowicie, że trwa ustawiczna i decydująca walka między dobrem i złem; tylko pokorny uczeń Jezusa może dostrzec i usłyszeć to, za czym tęsknili i czego pragnęli prorocy i królowie. Prawda Boża bowiem z racji swojej prostoty jest często ukryta przed wielkimi i uczonymi tego świata. To jedynie sam Bóg może objawiać prawdę o sobie. Nie może ona być nabyta, ani poznana ludzką pomysłowością, jest jednak dostępna dla tych, którzy żyją w czystości i pokorze serca. Wyniosłość, pycha i złudne przekonanie o absolutnej samowystarczalności są przeszkodami nie do przezwyciężenia w poznaniu miłości i dobroci Bożej.
Z pokorą powinniśmy dziś wyznać, że należymy do grona tych osób, które Jezus nazywa prostaczkami. Poznaliśmy prawdę o Bogu przekazaną przez Jezusa. Czy umiemy za ten dar dziękować Bogu, tak jak Jezus dziękuje Ojcu za przekazany Mu dar?
Źródło: ks. Władysław Biedrzycki MSF, „Ewangelia w liturgii i życiu”, Pelplin 2013