Liturgia słowa ze środy: Ne 2, 1-8; Ps 137 (136), 1-2. 3. 4-5. 6 (R.: por. 6b); Por. Flp 3, 8b-9a; Łk 9, 57- 62.
(Łk 9, 57- 62 – z Biblii Tysiąclecia)
Trzej naśladowcy Jezusa
57 A gdy szli drogą, ktoś powiedział do Niego: «Pójdę za Tobą, dokądkolwiek się udasz!» 58 Jezus mu odpowiedział: «Lisy mają nory i ptaki powietrzne – gniazda, lecz Syn Człowieczy nie ma miejsca, gdzie by głowę mógł oprzeć».
59 Do innego rzekł: «Pójdź za Mną!» Ten zaś odpowiedział: «Panie, pozwól mi najpierw pójść i pogrzebać mojego ojca!» 60 Odparł mu: «Zostaw umarłym grzebanie ich umarłych, a ty idź i głoś królestwo Boże!»
61 Jeszcze inny rzekł: «Panie, chcę pójść za Tobą, ale pozwól mi najpierw pożegnać się z moimi w domu!» 62 Jezus mu odpowiedział: «Ktokolwiek przykłada rękę do pługa, a wstecz się ogląda, nie nadaje się do królestwa Bożego».
Rozważanie:
Dziś Ewangelia mówi o wymaganiach wypływających z bycia chrześcijaninem, to jest uczniem Jezusa. Przyjąć Jezusa jako Mistrza znaczy przyjąć Jego naukę jako podstawową wartość życia; odłożyć na bok wszystkie inne interesy i złączyć nierozerwalnie swoje życie z Jego życiem. Od swych uczniów Jezus wymaga całkowitego oddania. Oddanie połowiczne w oczach Jezusa nie jest w ogóle oddaniem. Jeżeli decydujemy się być Jego wyznawcami, musimy koniecznie poświęcić wszelkie inne wybory, których moglibyśmy dokonać. Jezus chce wyznawców lojalnych, gotowych do ofiary, wytrwałych i zdolnych głosić Jego Ewangelię słowem i życiem. Wahanie się i przesadna rozwaga mogą pozbawić zdolności całkowitego opowiedzenia się za Jezusem. Dlatego przy podejmowaniu decyzji musimy być świadomi, czego się podejmujemy; przekonani o konieczności takiej, a nie innej decyzji i ponad wszystko wytrwali w urzeczywistnianiu podjętej decyzji.
Nigdy nie wolno oglądać się wstecz. Codziennie jest przed nami nowa bruzda do zaorania i nowe ziarno do posiania. Nie wolno oglądać się wstecz ze strachem, nie wolno wspominać minionych wydarzeń i błędów. Idąc za Jezusem, musimy zawsze z wiarą patrzeć przed siebie. Królestwo Boże nie jest zbudowane z naszej przeszłości, buduje je nasza teraźniejszość i przyszłość.
Źródło: ks. Władysław Biedrzycki MSF, „Ewangelia w liturgii i życiu”, Pelplin 2013