Liturgia słowa: 1 Tes 3, 7-13; Ps 90 (89), 3-4. 12-13. 14 i 17 (R.: por. 14); Mt 24, 42a. 44; Mt 24, 42-51.
(Mt 24, 42-51 – z Biblii Tysiąclecia)
Potrzeba czujności
42 Czuwajcie więc, bo nie wiecie, w którym dniu Pan wasz przyjdzie. 43 A to rozumiejcie: Gdyby gospodarz wiedział, o której porze nocy złodziej ma przyjść, na pewno by czuwał i nie pozwoliłby włamać się do swego domu. 44 Dlatego i wy bądźcie gotowi, bo w chwili, której się nie domyślacie, Syn Człowieczy przyjdzie.
Przypowieść o słudze wiernym i niewiernym
45 Któż jest tym sługą wiernym i roztropnym, którego pan ustanowił nad swoją służbą, żeby na czas rozdał jej żywność? 46 Szczęśliwy ów sługa, którego pan, gdy wróci, zastanie przy tej czynności. 47 Zaprawdę, powiadam wam: Postawi go nad całym swoim mieniem. 48 Lecz jeśli taki zły sługa powie sobie w duszy: “Mój pan się ociąga”, 49 i zacznie bić swoje współsługi, i będzie jadł i pił z pijakami, 50 to nadejdzie pan tego sługi w dniu, kiedy się nie spodziewa, i o godzinie, której nie zna. 51 Każe go ćwiartować i z obłudnikami wyznaczy mu miejsce. Tam będzie płacz i zgrzytanie zębów.
Rozważanie:
Dzisiejsza Ewangelia to przypowieść przestrzegająca, by wykorzystać dobrze czas przed ostatecznym przyjściem Jezusa. Ostatnią rzeczywistością ludzkiego życia jest sąd, któremu podlegają wszyscy: zarówno wierzący, jak i niewierzący. By być przygotowanym na ten sąd, uczniowie Jezusa muszą przede wszystkim pozbyć się przekonania, że są uprzywilejowani. Przynależność do Kościoła, funkcja w nim wykonywana, a nawet dobra znajomość treści wiary nie będą miały znaczenia w tym dniu. Przeciwnie, ci, którzy byli uprzywilejowani i obsypywani łaskami Bożymi, będą sądzeni jeszcze surowiej. Na tym sądzie bowiem są rozpatrywane tylko czyny płynące z żywej wiary.
Życie chrześcijanina jest ciągłym przygotowywaniem się na przyjście Jezusa. Chrześcijanin nie może nigdy szukać zabezpieczenia swego życia ziemskiego. Jeżeli jego postępowanie nie uwzględnia wiecznego przeznaczenia, żyje w ciągłym niezadowoleniu i niepokoju. To ucieczka przed tym, czego nie można uniknąć. Kto czeka i czuwa, by spotkać się z Jezusem, ma zapewnione błogosławieństwo. Przed każdą Komunią świętą potwierdza to kapłan, mówiąc: „Błogosławieni, którzy zostali wezwani na Jego [Jezusa] ucztę”. Starajmy się być zawsze ludźmi godnymi, aby przyjąć Jezusa.
Źródło: ks. Władysław Biedrzycki MSF, „Ewangelia w liturgii i życiu”, Pelplin 2012