Liturgia słowa z uroczystości 26 sierpnia: Prz 8, 22-35 lub Iz 2, 2-5; Ps 48 (47), 2-3b. 9. 10-11. 13 i 14c i 15a (R.: por. Jdt 15, 9e); Ga 4, 4-7; Łk 1, 28; J 2, 1-11.
(J 2, 1-11 – z Biblii Tysiąclecia)
Pierwszy znak w Kanie Galilejskiej
2
1 Trzeciego dnia odbywało się wesele w Kanie Galilejskiej i była tam Matka Jezusa. 2 Zaproszono na to wesele także Jezusa i Jego uczniów. 3 A kiedy zabrakło wina, Matka Jezusa mówi do Niego: «Nie mają już wina». 4 Jezus Jej odpowiedział: «Czyż to moja lub Twoja sprawa, Niewiasto? Czyż jeszcze nie nadeszła godzina moja?» 5 Wtedy Matka Jego powiedziała do sług: «Zróbcie wszystko, cokolwiek wam powie». 6 Stało zaś tam sześć stągwi kamiennych przeznaczonych do żydowskich oczyszczeń, z których każda mogła pomieścić dwie lub trzy miary. 7 Rzekł do nich Jezus: «Napełnijcie stągwie wodą!» I napełnili je aż po brzegi. 8 Potem do nich powiedział: «Zaczerpnijcie teraz i zanieście staroście weselnemu!» Oni zaś zanieśli. 9 A gdy starosta weselny skosztował wody, która stała się winem – nie wiedział bowiem, skąd ono pochodzi, ale słudzy, którzy czerpali wodę, wiedzieli – przywołał pana młodego 10 i powiedział do niego: «Każdy człowiek stawia najpierw dobre wino, a gdy się napiją, wówczas gorsze. Ty zachowałeś dobre wino aż do tej pory». 11 Taki to początek znaków uczynił Jezus w Kanie Galilejskiej. Objawił swoją chwałę i uwierzyli w Niego Jego uczniowie.
Rozważanie:
W pierwszym rozdziale swojej Ewangelii św. Jan ukazał świadectwo kilku ludzi o Jezusie. W drugim zaś, to Jezus ukazuje słuszność zaufania tych osób i objawia swą moc. Cud w Kanie wskazuje nadejście nowej ery mesjańskiej. To dlatego św. Jan mówi: „Taki to początek znaków uczynił Jezus […]. Objawił swoją chwałę” (J 2,11).
Cud w Kanie Galilejskiej to nie zamiana w wino zwykłej wody, ale wody do rytualnego obmycia przepisanego przez Stary Testament. Została ona zamieniona nie w zwyczajne wino, ale w wino o najwyższej jakości i w zadziwiającej ilości. Obfitość wina była często prorockim symbolem czasów mesjańskich. Zamiana wody Starego Testamentu w wino oznacza przejście ze starego do nowego. Era mesjańska nadeszła. Uczta weselna symbolizuje ucztę mesjańską. A mesjańskim oblubieńcem, który dostarcza wina, jest sam Jezus. Jan Chrzciciel mówi właśnie o Jezusie jak o oblubieńcu (zob. J 3,29). Wino symbolizuje tu łaskę, którą On wysłużył. Św. Jan podkreśla, że w porównaniu z pierwszym o wiele lepszej jest drugie wino. W ten sposób chce powiedzieć, że nauka Jezusa przewyższa w treści i zakresie naukę, która była przekazywana w erze starotestamentowej.
Źródło: ks. Władysław Biedrzycki MSF, „Ewangelia w liturgii i życiu”, Pelplin 2012