Liturgia słowa: 2 Kor 1, 1-7; Ps 34 (33), 2-3. 4-5. 6-7. 8-9 (R.: por. 9a); Mt 5, 12a; Mt 5, 1-12.
(Mt 5, 1-12 – z Biblii Tysiąclecia)
KAZANIE NA GÓRZE
5
1 Jezus, widząc tłumy, wyszedł na górę. A gdy usiadł, przystąpili do Niego Jego uczniowie. 2 Wtedy otworzył swoje usta i nauczał ich tymi słowami:
Osiem błogosławieństw
3 «Błogosławieni ubodzy w duchu, albowiem do nich należy królestwo niebieskie.
4 Błogosławieni, którzy się smucą, albowiem oni będą pocieszeni.
5 Błogosławieni cisi, albowiem oni na własność posiądą ziemię.
6 Błogosławieni, którzy łakną i pragną sprawiedliwości, albowiem oni będą nasyceni.
7 Błogosławieni miłosierni, albowiem oni miłosierdzia dostąpią.
8 Błogosławieni czystego serca, albowiem oni Boga oglądać będą.
9 Błogosławieni, którzy wprowadzają pokój, albowiem oni będą nazwani synami Bożymi.
10 Błogosławieni, którzy cierpią prześladowanie dla sprawiedliwości, albowiem do nich należy królestwo niebieskie.
11 Błogosławieni jesteście, gdy [ludzie] wam urągają i prześladują was, i gdy z mego powodu mówią kłamliwie wszystko złe na was. 12 Cieszcie się i radujcie, albowiem wasza nagroda wielka jest w niebie. Tak bowiem prześladowali proroków, którzy byli przed wami.
Rozważanie:
Dzisiejsza Ewangelia rozpoczyna cykl czytań z Ewangelii według św. Mateusza. Będzie on trwał przez 12 tygodni. Cykl ten otwierany jest przez Kazanie na Górze. Rozpoczyna się od ośmiu błogosławieństw, którymi Jezus opisuje prawdziwych swoich uczniów i naśladowców. Są to ludzie ubodzy w duchu, płaczący, cisi, łaknący sprawiedliwości, miłosierni, czystego serca, pokój czyniący i prześladowani (zob. Mt 5,3-11).
Początkowo można odnieść wrażenie, że nie jest to dobry program werbowania zwolenników. Kto bowiem zechce przyjąć religię, która wymaga takiej postawy? Jeżeli jednak zastanowimy się nad tym dokładniej i spojrzymy na samego Jezusa, dostrzeżemy w tych błogosławieństwach program ludzkiej szczęśliwości i doskonałości, które przybliżają ludzi do Boga już przez dwa tysiące lat. Wypowiedziane przez Jezusa błogosławieństwa odpowiadają bardzo głębokiej potrzebie właściwego ułożenia stosunków między ludźmi, jak również relacji z Bogiem.
Na przykład ubóstwo w duchu czyni człowieka wolnym do ważniejszych zadań. Gdy nie jestem niewolnikiem rzeczy materialnych, jestem wolny w ich używaniu, raduję się nimi, dzielę się nimi i jestem gotów pozbyć się ich zupełnie. Prawdziwa wolność jest możliwa tylko przy takiej postawie. Prośmy zatem Jezusa o taką postawę.
Źródło: ks. Władysław Biedrzycki MSF, „Ewangelia w liturgii i życiu”, Pelplin 2012