Liturgia słowa: Tb 12, 1b. 5-15. 20; Ps Tb 13, 2abcde. 6. 7. 8 (R.: por. 2a); Mt 5, 3; Mk 12, 38-44.
(Mk 12, 38-44 – z Biblii Tysiąclecia)
Ostrzeżenie przed uczonymi w Piśmie
38 I nauczając dalej mówił: «Strzeżcie się uczonych w Piśmie. Z upodobaniem chodzą oni w powłóczystych szatach, lubią pozdrowienia na rynku, 39 pierwsze krzesła w synagogach i zaszczytne miejsca na ucztach. 40 Objadają domy wdów i dla pozoru odprawiają długie modlitwy. Ci tym surowszy dostaną wyrok».
Grosz wdowi
41 Potem usiadł naprzeciw skarbony i przypatrywał się, jak tłum wrzucał drobne pieniądze do skarbony. Wielu bogatych wrzucało wiele. 42 Przyszła też jedna uboga wdowa i wrzuciła dwa pieniążki, czyli jeden grosz. 43 Wtedy przywołał swoich uczniów i rzekł do nich: «Zaprawdę, powiadam wam: Ta uboga wdowa wrzuciła najwięcej ze wszystkich, którzy kładli do skarbony. 44 Wszyscy bowiem wrzucali z tego, co im zbywało; ona zaś ze swego niedostatku wrzuciła wszystko, co miała, całe swe utrzymanie».
Rozważanie:
Kontrowersja Jezusa z władzami świątyni została zakończona potępieniem uczonych w Piśmie za ich pychę, chciwość i hipokryzję. W przeciwieństwie do tego, św. Marek przytacza pewne wydarzenie, które daje Jezusowi możliwość ukazania prawdziwej pobożności. Jest to opowiadanie o ubogiej wdowie. Kobieta ta była tak biedna, że mogła dać na ofiarę tylko dwa pieniążki (czyli dwa procent dziennego zarobku). Wartość jej ofiary należy jednak mierzyć nie wielkością sumy, ale szczerością serca, z której pochodziła ofiara. Tą oceną Jezus zachęca do składania ofiary nie z obfitości posiadania, ale ze szczerości serca. Wdowa nie pyta o przydatność jej ofiary, ale daje swoją część z serca, i w ten sposób pragnie służyć dziełu Bożemu.
Z serca każdy może dać coś z tego, co sam otrzymał od Boga, czy to z dóbr materialnych, czy też duchowych. Uśmiech lub dobre słowo płynące z serca ma często większą wartość, niż duży dar materialny. Pokrzepienie bliźniego w jego cierpieniu lub zmartwieniu, czas przeznaczony dla niego w chwilach przygnębienia, dotrzymanie towarzystwa samotnemu są często większymi i milszymi Bogu darami niż te, które pochodzą z portmonetki. Dziś Ewangelia powinna pobudzić do zastanowienia się nad tym, jaka jest nasza ofiarność?
Źródło: ks. Władysław Biedrzycki MSF, „Ewangelia w liturgii i życiu”, Pelplin 2011