Liturgia słowa: Rdz 17, 3-9; Ps 105 (104), 4-5. 6-7. 8-9 (R.: por. 8a); Por. Ps 95 (94), 8a. 7d; J 8, 51-59.
(J 8, 51-59 – z Biblii Tysiąclecia)
51 Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Jeśli kto zachowa moją naukę, nie zazna śmierci na wieki». 52 Rzekli do Niego Żydzi: «Teraz wiemy, że jesteś opętany. Abraham umarł i prorocy – a Ty mówisz: Jeśli kto zachowa moją naukę, ten śmierci nie zazna na wieki. 53 Czy Ty jesteś większy od ojca naszego Abrahama, który przecież umarł? I prorocy pomarli. Kim Ty siebie czynisz?» 54 Odpowiedział Jezus: «Jeżeli Ja sam siebie otaczam chwałą, chwała moja jest niczym. Ale jest Ojciec mój, który Mnie chwałą otacza, o którym wy mówicie: “Jest naszym Bogiem”, 55 ale wy Go nie znacie. Ja Go jednak znam. Gdybym powiedział, że Go nie znam, byłbym podobnie jak wy – kłamcą. Ale Ja Go znam i słowa Jego zachowuję. 56 Abraham, ojciec wasz, rozradował się z tego, że ujrzał mój dzień – ujrzał [go] i ucieszył się». 57 Na to rzekli do Niego Żydzi: «Pięćdziesięciu lat jeszcze nie masz, a Abrahama widziałeś?» 58 Rzekł do nich Jezus: «Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Zanim Abraham stał się, JA JESTEM». 59 Porwali więc kamienie, aby je rzucić na Niego. Jezus jednak ukrył się i wyszedł ze świątyni.
Rozważanie:
Dziś w Ewangelii Jezus próbuje przekonać Żydów, że istniał już na długo przed Abrahamem. Mówi, że Jego imię brzmi: „Jestem”, co oznacza odwieczne istnienie. To imię wyraźniej wskazuje na prawdziwą i odwieczną naturę Jezusa. Imię Jezus jest zaś imieniem ziemskim, nadanym przez ludzi.
Złączenie elementu boskiego i ludzkiego w Jezusie pozostanie na zawsze tajemnicą i niewyczerpaną prawdą. Jezus jako człowiek zrodził się w czasie, z Maryi. Św. Jan jednak udowadnia, że Jahwe (Jestem), którego mądrość jest odwieczna, żyje w Jezusie. Dla Żydów taka wypowiedź była równoznaczna z bluźnierstwem i dlatego chcą zabić Jezusa. Twierdzą, że na pewno jest On opętany.
Postawa osoby „wszystkowiedzącej” jest przeszkodą wiary. Wiara oznacza chęć poznania i słuchania Jezusa. Gdy takiej chęci brakuje, ludzie szybko znajdują powody, by ganić. Szybko też znajdują kamienie, aby rzucić. Jezus ukrywa się przed takimi ludźmi.
Jest wiele osób, również w naszym otoczeniu, które także dziś nie rozpoznają Jezusa. Czy postawiliśmy sobie pytanie, jaka jest tego przyczyna? Może dlatego że ci ludzie nie dostrzegają Jezusa w naszym życiu? Głosimy Jego naukę, ale nie żyjemy nią!
Źródło: ks. Władysław Biedrzycki MSF, „Ewangelia w liturgii i życiu”, Pelplin 2013