Liturgia słowa ze święta 30 listopada: Rz 10, 9-18; Ps 19 (18), 2-3. 4-5b (R.: 5a); Mt 4, 19; Mt 4, 18-22. Na roratach: Iz 25, 6-10a; Ps 23 (22), 1b-3a. 3b-4. 5. 6 (R.: por. 6cd); Mt 15, 29-37.
(Mt 15, 29-37 – z Biblii Tysiąclecia)
Uzdrowienia nad jeziorem
29 Stamtąd podążył Jezus dalej i przyszedł nad Jezioro Galilejskie. Wszedł na górę i tam siedział. 30 I przyszły do Niego wielkie tłumy, mając z sobą chromych, ułomnych, niewidomych, niemych i wielu innych, i położyli ich u nóg Jego, a On ich uzdrowił. 31 Tłumy zdumiewały się widząc, że niemi mówią, ułomni są zdrowi, chromi chodzą, niewidomi widzą. I wielbiły Boga Izraela.
Drugie rozmnożenie chleba
32 Lecz Jezus przywołał swoich uczniów i rzekł: «Żal Mi tego tłumu! Już trzy dni trwają przy Mnie, a nie mają co jeść. Nie chcę ich puścić zgłodniałych, żeby kto nie zasłabł w drodze». 33 Na to rzekli Mu uczniowie: «Skąd tu na pustkowiu weźmiemy tyle chleba żeby nakarmić takie mnóstwo?» 34 Jezus zapytał ich: «Ile macie chlebów?» Odpowiedzieli: «Siedem i parę rybek». 35 Polecił ludowi usiąść na ziemi; 36 wziął siedem chlebów i ryby, i odmówiwszy dziękczynienie, połamał, dawał uczniom, uczniowie zaś tłumom. 37 Jedli wszyscy do sytości, a pozostałych ułomków zebrano jeszcze siedem pełnych koszów.
Rozważanie:
„Żal mi tego tłumu […]. Nie chcę ich puścić zgłodniałych, żeby kto nie zasłabł w drodze” (Mt 15,32). Jeżeli słuchaliśmy uważnie przekazanego przez św. Mateusza opowiadania o działalności Jezusa, to z łatwością możemy wyciągnąć wniosek, że Jego troska obejmuje całego człowieka. Troszczy się o duszę przekazując prawdę o Bogu i wskazując na ostateczny cel życia ludzkiego na ziemi. Dba też o radość życia ziemskiego, dając pomoc w usunięciu wszelkiego zła, które gnębi człowieka. Wzmacnia również siły człowieka w jego ziemskiej pielgrzymce. Tego wszystkiego dokonuje w taki sposób, jak to zapowiadali prorocy (zob. Iz 25,6nn).
W Ewangelii Mateusz mówi o tym, co dokonało się na jego oczach. Zapewnia więc pierwszych chrześcijan, że Jezus jest naprawdę tym prawdziwym Mesjaszem, obiecanym przez Boga i przepowiadanym przez długie wieki przez proroków.
Czas Adwentu to szczególna okazja do zastanowienia się nad tym, kim jest Jezus dla mego codziennego życia i czy naprawdę Ewangelia Jezusa jest normą dla mego życia.
Źródło: ks. Władysław Biedrzycki MSF, „Ewangelia w liturgii i życiu”, Pelplin 2013