Liturgia słowa: 1 Kor 5, 1-8; Ps 5, 5-6a. 6b-7. 12 (R.: por. 9a); Por. J 10, 27; Łk 6, 6-11.
(Łk 6, 6-11 – z Biblii Tysiąclecia)
Uzdrowienie w szabat
6 W inny szabat wszedł do synagogi i nauczał. A był tam człowiek, który miał uschłą prawą rękę. 7 Uczeni zaś w Piśmie i faryzeusze śledzili Go, czy w szabat uzdrawia, żeby znaleźć powód do oskarżenia Go. 8 On wszakże znał ich myśli i rzekł do człowieka, który miał uschłą rękę: «Podnieś się i stań na środku!» Podniósł się i stanął. 9 Wtedy Jezus rzekł do nich: «Pytam was: Czy wolno w szabat dobrze czynić, czy wolno źle czynić; życie ocalić czy zniszczyć?» 10 I spojrzawszy wkoło po wszystkich, rzekł do człowieka: «Wyciągnij rękę!» Uczynił to i jego ręka stała się znów zdrowa. 11 Oni zaś wpadli w szał i naradzali się między sobą, co by uczynić Jezusowi.
Rozważanie:
Jezus uczynił wiele cudów w synagodze. Cud opisany w dzisiejszej Ewangelii, dokonany też w synagodze w szabat, miał na celu udzielenie pomocy człowiekowi niepełnosprawnemu. Udzielona pomoc nie była jednak konieczna natychmiast i dlatego była niezgodna z przepisem prawnym.
Można powiedzieć, że człowiek, który doznał pomocy od Jezusa, był rzeczywiście szczęśliwcem. Zdecydował się przyjść do synagogi właśnie w tym, a nie innym dniu, by oddać chwałę Bogu. Nie prosił jak inni o swe uzdrowienie. Jezus nie tylko zauważył jego uschłą rękę, ale był świadomy przewrotnych myśli faryzeuszy i uczonych w Piśmie. W obecności wszystkich przywrócił władzę uschłej ręce. Była to nieoczekiwana odpowiedź Boga na zanoszone przez kalekę modlitwy.
Często przychodzimy do kościoła, aby przedstawić Bogu nasze modlitwy i oddać Mu cześć. I teraz także stoimy przed Bogiem. Czy jest w nas coś, co powinno być uleczone lub poprawione? Przedstawmy Bogu naszą osobę, nasz umysł i naszą duszę. Nie prośmy o natychmiastowe uleczenie, niech Bóg sam poprawi wszystko, co jest w nas niedoskonałe. Kiedykolwiek bowiem stajemy przed Bogiem i prosimy z wiarą, On zawsze nas błogosławi i uzdrawia nasze braki.
Źródło: ks. Władysław Biedrzycki MSF, „Ewangelia w liturgii i życiu”, Pelplin 2012