Liturgia słowa z czwartku: Ez 12, 1-12; Ps 78 (77), 56-57. 58-59. 61-62 (R.: por. 7b); Ps 119 (118), 135; Mt 18, 21 – 19, 1.
(Mt 18, 21 – 19, 1 – z Biblii Tysiąclecia)
Obowiązek przebaczenia
21 Wtedy Piotr zbliżył się do Niego i zapytał: «Panie, ile razy mam przebaczyć, jeśli mój brat wykroczy przeciwko mnie? Czy aż siedem razy?» 22 Jezus mu odrzekł: «Nie mówię ci, że aż siedem razy, lecz aż siedemdziesiąt siedem razy.
Nielitościwy dłużnik
23 Dlatego podobne jest królestwo niebieskie do króla, który chciał rozliczyć się ze swymi sługami. 24 Gdy zaczął się rozliczać, przyprowadzono mu jednego, który mu był winien dziesięć tysięcy talentów. 25 Ponieważ nie miał z czego ich oddać, pan kazał sprzedać go razem z żoną, dziećmi i całym jego mieniem, aby tak dług odzyskać. 26 Wtedy sługa upadł przed nim i prosił go: “Panie, miej cierpliwość nade mną, a wszystko ci oddam”. 27 Pan ulitował się nad tym sługą, uwolnił go i dług mu darował. 28 Lecz gdy sługa ów wyszedł, spotkał jednego ze współsług, który mu był winien sto denarów. Chwycił go i zaczął dusić, mówiąc: “Oddaj, coś winien!” 29 Jego współsługa upadł przed nim i prosił go: “Miej cierpliwość nade mną, a oddam tobie”. 30 On jednak nie chciał, lecz poszedł i wtrącił go do więzienia, dopóki nie odda długu. 31 Współsłudzy jego widząc, co się działo, bardzo się zasmucili. Poszli i opowiedzieli swemu panu wszystko, co zaszło. 32 Wtedy pan jego wezwał go przed siebie i rzekł mu: “Sługo niegodziwy! Darowałem ci cały ten dług, ponieważ mnie prosiłeś. 33 Czyż więc i ty nie powinieneś był ulitować się nad swoim współsługą, jak ja ulitowałem się nad tobą?” 34 I uniesiony gniewem pan jego kazał wydać go katom, dopóki mu całego długu nie odda. 35 Podobnie uczyni wam Ojciec mój niebieski, jeżeli każdy z was nie przebaczy z serca swemu bratu».
OSTATNIA PODRÓŻ DO JEROZOLIMY
Nierozerwalność małżeństwa
19
1 Gdy Jezus dokończył tych mów, opuścił Galileę i przeniósł się w granice Judei za Jordan.
Rozważanie:
„Panie, ile razy mam przebaczyć?” (Mt 18,21). Na to pytanie św. Piotra dziś każdy z nas starających się żyć Ewangelią może dać tylko tę jedną odpowiedź: zawsze! W Ewangelii wg św. Mateusza temat przebaczenia jest prawie obsesją. Ewangelista ten używa słowa „przebaczenie” częściej od pozostałych. I w odczytanej dziś perykopie daje do zrozumienia, że życie wspólnotowe jest niemożliwe bez przebaczenia.
Żaden uczeń, a także przełożony, nie może zapomnieć, że sam uzyskał przebaczenie i – zgodnie z wymogami sprawiedliwości – nie ma prawa wahać się w okazywaniu przebaczenia innym. By zobrazować tę prawdę, Mateusz przytacza przypowieść, w której Jezus celowo wyolbrzymia przesadnie każdy szczegół.
Dług pierwszego dłużnika jest zbyt wysoki, by mógł być spłacony. Dłużnik też wcale nie prosi o darowanie długu, tylko o dłuższy czas na jego spłacenie. Odpowiedź króla jest przesadnie wspaniałomyślna – daruje cały dług.
Dług drugiego dłużnika to bardzo mała suma. On też nie prosi o darowania długu, ale o dłuższy czas na jego spłacenie. Ten, któremu darowano wielki dług, nie chce zgodzić się na prośbę swego dłużnika. Brak współczucia u niego jest podobnie trudny do zrozumienia, jak bezgraniczna hojność króla.
Nie jest trudno odgadnąć, że w przypowieści jest mowa o postawie Boga do ludzi i wzajemnej postawie między ludźmi. Która z tych postaw jest mi najbliższa?
Źródło: ks. Władysław Biedrzycki MSF, „Ewangelia w liturgii i życiu”, Pelplin 2012