Liturgia słowa: Oz 8, 4-7. 11-13; Ps 115 (113B), 3-4. 5-6. 7ab i 8. 9-10 (R.: por. 9a); J 10, 14; Mt 9, 32-38.
(Mt 9, 32-38 – z Biblii Tysiąclecia)
Uzdrowienie opętanego i chorych
32 Gdy ci wychodzili, oto przyprowadzono Mu niemowę opętanego. 33 Po wyrzuceniu złego ducha niemy odzyskał mowę, a tłumy pełne podziwu wołały: «Jeszcze się nigdy nic podobnego nie pojawiło w Izraelu!» 34 Lecz faryzeusze mówili: «Wyrzuca złe duchy mocą ich przywódcy».
35 Tak Jezus obchodził wszystkie miasta i wioski. Nauczał w tamtejszych synagogach, głosił Ewangelię królestwa i leczył wszystkie choroby i wszystkie słabości. 36 A widząc tłumy ludzi, litował się nad nimi, bo byli znękani i porzuceni, jak owce nie mające pasterza. 37 Wtedy rzekł do swych uczniów: «Żniwo wprawdzie wielkie, ale robotników mało. 38 Proście Pana żniwa, żeby wyprawił robotników na swoje żniwo».
Rozważanie:
Dziś Ewangelia św. Mateusza daje krótkie streszczenie działalności Jezusa i informuje o reakcji, jaką wzbudzała ona w ludziach. Działalność uzdrawiająca prowokuje przede wszystkim dwie sobie przeciwstawne reakcje. Tłumy są pełne zachwytu i podziwu, władze religijne odgrażają się i oskarżają Jezusa, że jest w zmowie z mocami szatańskimi.
Jezus jest ukazany jako Nauczyciel i Uzdrowiciel, głoszący Dobrą Nowinę słowem i czynem. Jest jednak Nauczycielem cierpiącym, ponieważ widzi ludzi opuszczonych, bez pasterzy. Ich choroby cielesne są znakami nędzy duchowej. Jezus jest mężem współczującym, wrażliwym na potrzeby ludzi. Zaprasza tych, którzy idą za Nim, aby włączyli się w Jego współczucie i prosili Boga, „Pana żniwa” (zob. Mt 9,38), o zaradzenie potrzebom ludzi, przede wszystkim zaś ich potrzebom duchowym.
Naśladując Jezusa w Jego działalności, podejmując równocześnie Jego zaproszenie, dostępujemy uczestnictwa w sprawie zaszczytnej i o niewypowiedzianej wartości. Trzeba się jednak najpierw wsłuchać w zaproszenie, które Jezus kieruje do nas; trzeba zgłębić jego ważność i powagę i dopiero potem włączyć się we wspólną prośbę skierowaną do Ojca, Pana żniwa.
Źródło: ks. Władysław Biedrzycki MSF, „Ewangelia w liturgii i życiu”, Pelplin 2011