Liturgia słowa: Dz 4, 13-21; Ps 118 (117), 1bc i 14-15b. 16-18. 19-21 (R.: por. 21a); Ps 118 (117), 24; Mk 16, 9-15.
(Mk 16, 9-15 – z Biblii Tysiąclecia)
Jezus ukazuje się swoim
9 Po swym zmartwychwstaniu, wczesnym rankiem w pierwszy dzień tygodnia, Jezus ukazał się najpierw Marii Magdalenie, z której wyrzucił siedem złych duchów. 10 Ona poszła i oznajmiła to tym, którzy byli z Nim, pogrążonym w smutku i płaczącym. 11 Ci jednak słysząc, że żyje i że ona Go widziała, nie chcieli wierzyć.
12 Potem ukazał się w innej postaci dwom z nich na drodze, gdy szli do wsi. 13 Oni powrócili i oznajmili pozostałym. Lecz im też nie uwierzyli.
14 W końcu ukazał się samym Jedenastu, gdy siedzieli za stołem, i wyrzucał im brak wiary i upór, że nie wierzyli tym, którzy widzieli Go zmartwychwstałego.
Ostatni rozkaz
15 I rzekł do nich: «Idźcie na cały świat i głoście Ewangelię wszelkiemu stworzeniu!
Rozważanie:
Opowiadanie dzisiejszej Ewangelii streszcza wydarzenia po zmartwychwstaniu Jezusa, o których mówi św. Jan (zob. J 20,11-18), św. Łukasz (zob. Łk 24,13-35) i św. Mateusz (zob. Mt 28,16-20). Jezus strofuje uczniów za ich brak wiary w to, co słyszeli od Marii i dwóch uczniów powracających z Emaus. Ta postawa Jezusa mówi, jak niechętni byli uczniowie, by uwierzyć w prawdziwość wydarzeń i by przyjąć bez zastrzeżeń rzeczywistość Jego zmartwychwstania. Nie przyjęli świadectwa Marii i dwóch świadków z ich grona. Nie mogą jednak nie uwierzyć świadectwu samego Jezusa stojącego przed nimi.
Ta niechęć do uwierzenia widoczna jest we wszystkich opowiadaniach o zmartwychwstaniu i stanowi gwarancję prawdziwości wydarzeń. U niektórych było to spowodowane upartym odrzuceniem czegokolwiek, co zostało powiedziane o Jezusie z Nazaretu. Dla innych, którzy byli bliżej Jezusa, jest trudno znaleźć rację.
Z dzisiejszego opowiadania nie można nie wyciągnąć wniosku, że wiara jest darem Bożym. Czas wątpliwości zakończył się. Jezus nakazuje uczniom, aby szli na cały świat i głosili Jego Ewangelię. Polecenie Jezusa odnosi się nie tylko do pierwszych uczniów, ale do nas wszystkich.
Źródło: ks. Władysław Biedrzycki MSF, „Ewangelia w liturgii i życiu”, Pelplin 2011