Liturgia słowa: Jr 20, 10-13; Ps 18 (17), 2-3a. 3b-4. 5-6. 7 (R.: por. 7); Por. J 6, 63c. 68c; J 10, 31-42.
(J 10, 31-42 – z Biblii Tysiąclecia)
31 I znowu Żydzi porwali kamienie, aby Go ukamienować. 32 Odpowiedział im Jezus: «Ukazałem wam wiele dobrych czynów pochodzących od Ojca. Za który z tych czynów chcecie Mnie ukamienować?» 33 Odpowiedzieli Mu Żydzi: «Nie chcemy Cię kamienować za dobry czyn, ale za bluźnierstwo, za to, że Ty będąc człowiekiem uważasz siebie za Boga». 34 Odpowiedział im Jezus: «Czyż nie napisano w waszym Prawie: Ja rzekłem: Bogami jesteście? 35 Jeżeli [Pismo] nazywa bogami tych, do których skierowano słowo Boże – a Pisma nie można odrzucić – 36 to jakżeż wy o Tym, którego Ojciec poświęcił i posłał na świat, mówicie: „Bluźnisz”, dlatego że powiedziałem: „Jestem Synem Bożym?” 37 Jeżeli nie dokonuję dzieł mojego Ojca, to Mi nie wierzcie! 38 Jeżeli jednak dokonuję, to choćbyście Mnie nie wierzyli, wierzcie moim dziełom, abyście poznali i wiedzieli, że Ojciec jest we Mnie, a Ja w Ojcu». 39 I znowu starali się Go pojmać, ale On uszedł z ich rąk.
W Zajordaniu
40 I powtórnie udał się za Jordan, na miejsce, gdzie Jan poprzednio udzielał chrztu, i tam przebywał. 41 Wielu przybyło do Niego, mówiąc, iż Jan wprawdzie nie uczynił żadnego znaku, ale że wszystko, co Jan o Nim powiedział, było prawdą. 42 I wielu tam w Niego uwierzyło.
Rozważanie:
Dziś w Ewangelii św. Jan przedstawia ponownie wrogą postawę Żydów wobec Jezusa. Po raz drugi wrogość ta osiąga swój szczyt. Żydzi są gotowi rzucić na Jezusa kamienie, aby zmusić Go do milczenia. Dlaczego tak się dzieje? Ponieważ On mówi prawdę! Twierdzi, że Jego czyny pochodzą wprost od Boga i że Bóg jest Jego Ojcem. Żydzi zaś nie wierząc w to, zarzucają Jezusowi bluźnierstwo.
Ostatnie dni Wielkiego Postu skłaniają coraz bardziej do rozważania przyczyny cierpień i śmierci Jezusa. Była nią prawda o Bogu i o samym Jezusie, którą On tak odważnie głosił. Więcej, istotną przyczyną tej sytuacji była miłość Boga do człowieka. Ta miłość „zmusiła” Jezusa, aby żył tu, na ziemi, jak zwykły człowiek. Miłość „pozwoliła „Mu poznać słabości i trudności ludzkiego życia, ale również własnym życiem pokazać w sposób wprost dotykalny, jak należy żyć, aby to życie podobało się Bogu. To wszystko zostało spisane w Ewangeliach. Znamy je! Poznaliśmy też dobrze naukę Jezusa oraz Jego życie, które ma być wzorem dla naszego. Samo poznanie, sama wiedza jednak nie wystarczy. Aby nasze życie naprawdę podobało się Bogu, trzeba niejako odtworzyć w nim ziemskie życie Jezusa. W ten sposób staniemy się prawdziwymi uczniami i naśladowcami Jezusa, i odwzajemnimy się Bogu miłością za Jego miłość.
Źródło: ks. Władysław Biedrzycki MSF, „Ewangelia w liturgii i życiu”, Pelplin 2013