Liturgia słowa z 29 grudnia: 1 J 2, 3-11; Ps 96 (95), 1-2. 3 i 5b i 6 (R.: por. 11a); Łk 2, 32; Łk 2, 22-35.
(Łk 2, 22-35 – z Biblii Tysiąclecia)
Ofiarowanie w świątyni
22 Gdy potem upłynęły dni ich oczyszczenia według Prawa Mojżeszowego, przynieśli Je do Jerozolimy, aby Je przedstawić Panu. 23 Tak bowiem jest napisane w Prawie Pańskim: Każde pierworodne dziecko płci męskiej będzie poświęcone Panu. 24 Mieli również złożyć w ofierze parę synogarlic albo dwa młode gołębie, zgodnie z przepisem Prawa Pańskiego.
Starzec Symeon
25 A żył w Jerozolimie człowiek, imieniem Symeon. Był to człowiek prawy i pobożny, wyczekiwał pociechy Izraela, a Duch Święty spoczywał na nim. 26 Jemu Duch Święty objawił, że nie ujrzy śmierci, aż zobaczy Mesjasza Pańskiego. 27 Za natchnieniem więc Ducha przyszedł do świątyni. A gdy Rodzice wnosili Dzieciątko Jezus, aby postąpić z Nim według zwyczaju Prawa, 28 on wziął Je w objęcia, błogosławił Boga i mówił:
29 «Teraz, o Władco, pozwól odejść słudze Twemu
w pokoju, według Twojego słowa.
30 Bo moje oczy ujrzały Twoje zbawienie,
31 któreś przygotował wobec wszystkich narodów:
32 światło na oświecenie pogan
i chwałę ludu Twego, Izraela».
Proroctwo Symeona
33 A Jego ojciec i Matka dziwili się temu, co o Nim mówiono. 34 Symeon zaś błogosławił Ich i rzekł do Maryi, Matki Jego: «Oto Ten przeznaczony jest na upadek i na powstanie wielu w Izraelu, i na znak, któremu sprzeciwiać się będą. 35 A Twoją duszę miecz przeniknie, aby na jaw wyszły zamysły serc wielu».
Rozważanie:
W dniu Bożego Narodzenia Józef i Maryja byli przedstawieni jako ulegli prawu cesarskiemu. Dziś natomiast w Ewangelii jest ukazana ich uległość wobec Prawa Bożego. Opis ewangeliczny jest jednak niejasny, ponieważ św. Łukasz połączył razem dwie różne ceremonie: wykupienie pierworodnego syna i oczyszczenie matki po porodzie.
Akcent położony jest na ofiarowanie Jezusa w świątyni. Świątynia symbolizuje ciągłość między judaizmem i chrześcijaństwem. Św. Łukasz podkreśla to często w swojej Ewangelii. Między innymi mówi, że zapowiedź o nadejściu czasów mesjańskich jest dana w świątyni (zob. 1,11) oraz, że Jezus codziennie nauczał w świątyni (zob. 19,47), a także iż uczniowie Jezusa modlą się w świątyni po Jego wniebowstąpieniu (zob. 24,35).
Symeon to wierny i pokorny Żyd oczekujący w świątyni objawienia Bożego zbawienia. Sprawiedliwi i pobożni są otwarci na działanie Ducha. Symeon, kierowany Duchem, rozpoznaje Jezusa jako Pomazańca Bożego i w słowach kantyku Teraz, o Władco (Łk 2,29-32) wypowiada proroctwo. Błogosławiąc przepowiada, że Jezus będzie znakiem sprzeciwu, a serce Maryi zostanie przeszyte mieczem boleści. W słowach Symeona jest ukazane, że cierń krzyża już się unosi nad Świętą Rodziną, i że krzyż w Wielki Piątek stanie się dla Jezusa tronem, z którego rozciągnie swą władzę nad całym światem.
Źródło: ks. Władysław Biedrzycki MSF, „Ewangelia w liturgii i życiu”, Pelplin 2013