Środowiskowy Dom Samopomocy to wyjątkowe miejsca, w których uczestnicy mają możliwość rozwoju osobistego poprzez naukę nowych umiejętności lub podtrzymywanie umiejętności zdobytych wcześniej, np. w zakresie czynności dnia codziennego, funkcjonowania w życiu społecznym. Zarówno podopieczni, jak i osoby sprawujące opiekę, czerpią od siebie nawzajem.
W związku z pandemią koronawirusa ŚDS musiał zastosować się do wytycznych sanitarnych i zaproponować użytkownikom nowe zasady działania. Większość z nich doskonale odnalazła się w tej nowej rzeczywistości. Po wznowieniu działań w trybie stacjonarnym wszyscy chętnie wrócili na zajęcia w systemie zmianowym.
Staraliśmy się znaleźć złoty środek pomiędzy zadbaniem o bezpieczeństwo i komfort psychiczny uczestników a podtrzymaniem wartości tworzenia wspólnoty i przynależności do grupy. Wsparcie udzielane było dwutorowo – uczestnicy korzystali z konsultacji indywidualnych i treningów telefonicznie lub online oraz uczęszczali rotacyjnie na zajęcia stacjonarne do ŚDS.
Zajęcia odbywały się zgodnie z wymogami sanitarnymi, prowadzone w małych, niezmiennych grupach, do których przypisani są stali terapeuci. W ciągu dnia w placówce przebywał około połowy uczestników. Codziennie zajęcia rozpoczynały się od przypomnienia zasad sanitarnych, zwiększono również częstotliwość realizowania treningów profilaktyki zdrowia i higieny.
Dodatkowo przy sprzyjającej pogodzie chętnie korzystaliśmy z uroków położenia naszego domu i część zajęć prowadziliśmy w ogrodzie na świeżym powietrzu
Tak dawaliśmy sobie radę do momentu ponownego zawieszenia, czyli do 2 listopada, kiedy to decyzją Wojewody zajęcia odbywają się w trybie zdalnym, dlatego wychodzimy z nową inicjatywą:
BUDOWANIE SIECI WSPARCIA
Ostatnie miesiące to dla nas wszystkich maraton nowości. Trudno wyliczyć z iloma zmianami przyszło nam się mierzyć. Pewnie część tych zmian jest dla nas wspólna, a część nie. Pewnie wpływają one na nas na różne sposoby i pewnie na różne sposoby sobie z nimi radzimy.
Jest to jeszcze większym wyzwaniem, kiedy chorujemy psychicznie. Dziś, po kolejnym zawieszeniu, chcemy zachęcić wszystkich do działania w budowaniu wsparcia psychicznego ,które w wielu momentach może zdziałać cuda, Bycie w kontakcie, branie i dawanie, dzielenie się wiedzą i przeżyciami to coś, co buduje poczucie bezpieczeństwa, a także pozwala dowiedzieć się czegoś nowego o sobie i innych.
Kogo prosimy o pomoc?
Każdego! Sąsiadkę, która, jak trzeba, poratuje talerzem zupy, zapyta o zdrowie; lekarza, który dopyta o samopoczucie i przepisze odpowiedni lek; uczestnika ŚDS, z którym lubisz rozmawiać o muzyce, ogrodzie; terapeutę, z którym dzielisz się swoimi trudnościami i sukcesami, Kleryka WSD, który wzmocni duchowo i doda odwagi a także pracownika socjalnego, który pomoże w załatwieniu spraw związanych z opałem. Do każdej z tych osób zwracasz się z czymś innym, każda z nich jest pomocna na inny sposób ale właśnie tak tworzy się NIEPOWTARZALNA SIEĆ WSPARCIA.
CHCESZ WŁACZYĆ SIĘ W NIESIENIE POMOCY? WIĘC:
– Bądź w kontakcie: zadzwoń do uczestnika ŚDS, zwłaszcza, gdy wiesz o jego chorobie psychicznej – możesz zapytać jak się czuje, poprosić o przepis na jego popisowe danie, o poradę w każdej sprawie. Tak by czuł się ważny i wartościowy, wybrać się z nim na spacer (zadbajcie wtedy o maseczki i bezpieczny odstęp) lub umówić, że obejrzycie ten sam film, a później wymienicie się wrażeniami.
- Zaproponuj coś od siebie: być może sąsiadka,, ciocia, kuzynka, od której czasem dostaniesz posiłek potrzebowałaby pomocy w zrobieniu zakupów, a uczestnik ŚDS, z którym dzielisz zainteresowania wymieni się czasopismem wskazówkami i poradami
- Rozmawiaj o potrzebach: tych swoich i tych, którymi dzieli się z Tobą rozmówca. Łatwiej jest nam przecież odpowiadać na potrzeby drugiej osoby, kiedy je znamy!
- Zwracaj się po wsparcie do specjalistów (lekarza, terapeuty, pracownika socjalnego, Kleryków WSD) kiedy czujesz, że jest Ci to potrzebne.
ZADZIAŁAJMY !!!! Potrzebujemy się wzajemnie
