„Nasze serca niosą kwiatki dla Maryi, Boga Matki”. To bardzo popularne zawołanie wyraża ogromną radość – tryumfującą w sercu człowieka pielgrzymującego do Duchowej Stolicy Polski, jaką jest Jasnogórski klasztor Paulinów w Częstochowie. To właśnie w nim znajduję się Cudowny Obraz Matki Boskiej z Dzieciątkiem, zwanej też Czarną Madonną.
Według XV-wiecznej legendy Obraz Matki Bożej Jasnogórskiej miał namalować św. Łukasz Ewangelista na deskach stołu znajdującego się w domu Maryi w Jerozolimie.
Każdego roku z całego kraju na Jasną Górę w lipcu i sierpniu zmierza ponad 250 tys. osób. Pątnicy przemierzają łącznie ponad 15 tys. kilometrów dróg przecinających całą Polskę.
W Kościele do miejsc świętych w Jerozolimie pielgrzymowano już od II wieku. Natomiast od III wieku do grobów apostołów męczenników w Rzymie i miejsc przechowywania relikwii. Od późnego średniowiecza pielgrzymki stały się praktyką masową, podejmowaną indywidualnie lub grupowo. Szczególnie popularnym miejscem było – i nadal jest – Santiago de Compostela w Hiszpanii.
Piesza pielgrzymka to zatem jedna z najstarszych form pobożności, bardzo charakterystyczna dla chrześcijaństwa, bo chrześcijaństwo to droga właśnie. Jezus Chrystus, nasz Zbawiciel i Odkupiciel, z miłością zaznaczył, że jest „drogą i prawdą, i życiem” i „Nikt nie przychodzi do Ojca inaczej jak tylko przez Niego” (J 14, 6). W tym duchowym znaczeniu każdy człowiek jest pielgrzymem. Droga, którą ma do pokonania, jest bardzo daleka, bo to droga od grzechu do świętości, od ciemności do światła, od egoizmu do miłości, od śmierci do życia. Człowiek nie jest jednak na tej drodze sam. Towarzyszy mu przede wszystkim Bóg Ojciec, Syn Boży i Duch Święty. Wspierają i pomagają Wszyscy Aniołowie i Święci. Najczulszą troską otula Matka Boga, Nasza Matka, Orędowniczka Nasza, Pośredniczka Nasza. Każdy kochający syn z wielką radością spełnia prośbę swojej mamy. Gdy zatem tym synem jest Jezus Chrystus, a osobą proszącą Maryja, Najpiękniejsza i Najcudowniejsza kobieta świata, warto mieć nadzieję i powierzać Jej wstawiennictwu intencje naszych serc, intencje naszych bliskich i rodzin. Intencje naszej ojczyzny i całego świata. Dlatego tak wielu Polaków, a także pielgrzymów innych narodowości pokonuje kilometry dróg do Częstochowy, by w kaplicy Cudownego Obrazu ze łzami w oczach paść na kolana i oddać Jej matczynej, niegasnącej opiece swoje serce, życie całe. Podobnie jak uczynił to św. Jan Paweł II czy Sługa Boży kard. Stefan Wyszyński.
Najstarsza pielgrzymka, udokumentowana w kronikach, wyruszyła we wrześniu 1626 roku z Gliwic. Była wyrazem wdzięczności za uratowanie miasta przed wojskami duńskimi podczas wojny trzydziestoletniej. Według miejskich legend Maryja rozpostarła swój płaszcz nad miastem, chroniąc je i zmuszając wrogów do ucieczki. Po cudownym ocaleniu 80 mieszczan wyruszyło z pielgrzymką na Jasną Górę, gdzie 29 września 1626 roku umieścili sztandar z wizerunkiem Maryi. Mieszkańcy Gliwic złożyli w kościele parafialnym ślubowanie, że co roku będą odbywać pielgrzymkę. Jak podają miejskie kroniki: „Matce Bożej to ślubowanie było miłe, a dla mieszczan zbawienne”. Drugą była pielgrzymka z Kalisza. Po raz pierwszy wyruszyła ona w 1637 roku. To jedyna piesza pielgrzymka w Polsce, podczas której pątnicy drogę w obie strony pokonują pieszo.
W tym roku – w dniach od 28 lipca do 13 sierpnia – będzie trwała XXVI Piesza Pielgrzymka Diecezji Pelplińskiej na Jasną Górę. Będzie przebiegała pod hasłem: „Idźcie i głoście”. Pątnicy naszej diecezji wyruszą z grupy lęborskiej, bytowskiej, kartuskiej, kaszubskiej, tczewskiej, chojnickiej, kociewskiej i świeckiej. Na Jasną Górę pielgrzymi z naszej diecezji wejdą 13 sierpnia 2017 roku o godzinie 7.15 i zakończą pielgrzymowanie mszą św. na Wałach Jasnogórskich o godzinie 11.30. Pielgrzymkę przywita bp Wiesław Śmigiel.
Piesza pielgrzymka to niezwykłe i niepowtarzalne doświadczenie Bożej Miłości. To dwutygodniowe rekolekcje w drodze, w czasie których centralnym wydarzeniem (każdego dnia) jest msza św., bardzo często sprawowana w warunkach polowych na „świeżym powietrzu”. W tym cudownym czasie każdy pielgrzym ma możliwość skorzystania z sakramentu pokuty i pojednania, aby mógł być w stanie łaski uświęcającej. W trakcie marszu pielgrzymi powierzają swoje intencje w modlitwach porannych wraz z odśpiewaniem godzinek. Powierzają też swoje intencje w modlitwie różańcowej i nowennie do Matki Bożej Nieustającej Pomocy. W okolicy godziny 15. odmawiana jest Koronka do Miłosierdzia Bożego. Dzień kończą wspólne modlitwy wieczorne, bardzo często połączone z adoracją Najświętszego Sakramentu. Odśpiewany jest również Apel Jasnogórski. W trakcie pielgrzymki pątnicy mogą dokonać Duchowej Adopcji Dziecka Poczętego, którego życie jest zagrożone. Ponadto pielgrzymi pięknie i radośnie śpiewają pieśni religijne, nad czym czuwają animatorzy muzyczni. Każdą grupę bezpiecznie prowadzą specjalnie wyszkoleni porządkowi, a w przypadku jakichkolwiek dolegliwości samarytańską pomoc niosą osoby z sanitariatu. Natomiast kwatermistrzowie z wielkim poświęceniem zabiegają o to, aby każdy pielgrzym miał gdzie spać. Czasami spełnia się wielkie marzenie pątnika i trafia na nocleg do tzw. pięciogwiazdkowej stodoły.
Mieszkańcy poszczególnych miejscowości, przez które przechodzi pielgrzymka, wraz z miejscowymi duszpasterzami otwierają nie tylko swoje domy, ale przede wszystkim serca, troszcząc się o pielgrzymów. W zamian oczekują jedynie modlitwy w czasie drogi i przed tronem Jasnogórskiej Pani.
Jedna z pouczających myśli papieża Franciszka brzmi: „Jakie to piękne, że młodzi są pielgrzymami wiary, szczęśliwymi, że mogą nieść Jezusa na każdą ulicę, w każdy zakątek ziemi”. Być szczęśliwym i radosnym pielgrzymem i świadkiem wiary, świadkiem Największej Miłości, która dała się przybić do krzyża, to droga niełatwa, ale najpiękniejsza, jaką można pójść. To droga, duchowa pielgrzymka, która prowadzi ku niebu i trwa całe ziemskie życie człowieka. Droga Pieszej Pielgrzymki Diecezji Pelplińskiej do Częstochowy na Jasną Górę zajmuje około dwóch tygodni. Wiadomo, że nie wszyscy mogą pójść, jednak jeżeli Pan Bóg daje siły, zdrowie i czas, to dlaczego nie? To takie piękne „nieść Jezusa na każdą ulicę, w każdy zakątek ziemi”. To takie piękne „nieść w sercu kwiatki dla Maryi, Boga Matki”.
ks. Piotr Lipkowski
„Pielgrzym” 2017, nr 16 (722), s. 14-16
