„Mój syn przyszedł na ten świat w sposób zupełnie zwyczajny. Ja jednak musiałem podróżować, ponieważ miałem wiele obowiązków. Synek zaczął sam jeść, kiedy się tego nie spodziewałem, zaczął mówić, kiedy mnie nie było w domu. Jak szybko rósł! Jak szybko mijał czas!
Kiedy mój syn dorastał, często mówił:
– Tatusiu, kiedyś będę taki, jak ty! Kiedy wrócisz do domu, tatusiu?
– Nie wiem, synku, ale kiedy wrócę, będziemy razem się bawić, zobaczysz!
Mój syn skończył dziesięć lat. Kilka dni później powiedział:
– Dzięki za piłkę, tato. Zagrasz ze mną?
– Dzisiaj nie mogę, synu. Mam dużo pracy.
– Dobrze, tato. To następnym razem.
Odszedł uśmiechnięty, powtarzając:
– Chcę być taki, jak ty!
Pewnego dnia mój syn wrócił z uniwersytetu. Był już mężczyzną.
– Synu, jestem dumny z ciebie, usiądź, pogadajmy.
– Dzisiaj nie mogę, tato, jestem zajęty. Proszę, daj mi samochód.
Jadę spotkać się z przyjaciółmi.
Jestem na emeryturze. Mój syn mieszka gdzie indziej.
Dzisiaj zadzwoniłem do niego: (…)
Anna Maria Kolberg OV
Więcej przeczytasz w 17. numerze dwutygodnika „Pielgrzym” [18 i 25 sierpnia 2024 R. XXXV Nr 17 (906)], str. 30.
Fot. Pixabay.com
Dwutygodnik „Pielgrzym” w wersji papierowej oraz elektronicznej (PDF) można zakupić w księgarni internetowej Wydawnictwa Bernardinum.
