Ziarno Słowa – ks. Wojciech Kardyś - 24 lipca 2020

XVII i XVIII NIEDZIELA ZWYKŁA

REKLAMA

XVII NIEDZIELA ZWYKŁA
Co jest w życiu najcenniejsze i najważniejsze?
Czego nas uczą o tym dzisiejsze czytania?

Król Salomon przed inauguracją swego panowania usłyszał propozycję Boga: „Proś o to, co mam ci dać” (1 Krl 3,5). Wówczas władca poprosił Pana „o serce rozumne do sądzenia (…) i do rozróżniania dobra od zła” (1 Krl 3,.), a więc o mądrość. Ona była dla niego najcenniejsza i najważniejsza. Bogu spodobała się taka modlitwa, dlatego dał Salomonowi dużo więcej. W Ewangelii czytamy o dwóch ludziach, którzy odnaleźli to, co było dla nich wyjątkowe (por. Mt 13,44-46). Pierwszy z nich, rolnik, odkrył ukryty na roli skarb. Jako że nie był właścicielem pola (a temuż przysługiwało znalezisko), a jedynie najemnikiem, nie chciał okazać się oszustem i złodziejem, dlatego sprzedał cały swój dobytek i zakupił pole. Drugi bohater przypowieści to kupiec. Znalazłszy perłę, o której marzył, za wszystkie posiadane środki dokonał jej zakupu. Skarb i perła obrazują coś więcej niż tylko dobra materialne. Jezus używa ich przykładu dla zilustrowania spraw związanych z królestwem niebieskim. Każdy, kto zdoła je odnaleźć, powinien maksymalnie zaangażować się, by je posiąść, i cieszyć się z tej wielkiej zdobyczy. Co zaś jest najcenniejsze dla psalmisty? Dowiadujemy się o tym z jego modlitwy skierowanej do Wszechmogącego: „Prawo ust Twoich jest dla mnie lepsze niż tysiące sztuk srebra i złota” (Ps 119,72). Myśl tę podobnymi słowami powtórzy jeszcze kilkakrotnie. Dla chrześcijanina najważniejszym celem życia powinno być dążenie do tego, by stać się na wzór obrazu Bożego Syna, Chrystusa (por. Rz 8,29).

XVIII NIEDZIELA ZWYKŁA
W jaki sposób Bóg o nas się troszczy?
Na jaką opiekę możemy liczyć ze strony Stwórcy?

Ewangelista ukazuje Jezusa, który w dosłownym znaczeniu karmi tłum głodnych ludzi. Relacjonuje nam cud rozmnożenia chleba (por. Mt 14,13-21). Chrystus nie chciał wypuścić swoich słuchaczy bez posiłku, aby nie zasłabli w drodze. To wyraz troski o powierzony Jego opiece lud. Bóg Izraela w podobny sposób traktował naród wybrany. Nakreślone słowami Izajasza Boże zaproszenie do darmowego spożywania jedzenia i picia (por. Iz 55,1-3) należy jednak rozumieć nie tylko dosłownie, lecz przede wszystkim metaforycznie. Jest ono zapowiedzią „niezawodnych łask dla Dawida” (Iz 55,3), jakie staną się udziałem ludu po zawarciu wieczystego przymierza. Stwórca zapewnia, że nie chce opuścić swego stworzenia, lecz pragnie otoczyć je swoją opieką. Pięknie tę prawdę streścił w modlitwie psalmista: „Oczy wszystkich zwracają się ku Tobie, a Ty ich karmisz we właściwym czasie” (Ps 145,15) – oto na co może liczyć przede wszystkim świat przyrody. Człowiek powinien spodziewać się dużo więcej – Bożej sprawiedliwości, łaskawości, łagodności, miłosierdzia oraz bliskości Pana (por. Ps 145,8-9; 17-18). Szczytem wszystkich dóbr jest miłość. Św. Paweł przekonuje, że nikt i nic nie zdoła zniszczyć naszych więzi miłości z Chrystusem (por. Rz 8,35-39). Wymienia przeciwności, takie jak m.in. utrapienia, ucisk, prześladowania, głód, nagość, działanie złych ludzi i istot nadprzyrodzonych. Sam Bóg zaopiekuje się wiernymi sobie i uchroni ich od wszelkiego zła. To jest również wyraz Jego wielkiej troski o nas.